Να λοιπόν που μπήκε στη ζωή μας και το 2010... Σε μια ατμόσφαιρα που χρειάζεται να ξεδιαλύνουμε. Σε καιρούς που η ποίηση πρέπει και πάλι να βάλει το λιθαράκι της. Θυμήθηκα και καταγράφω απόσπασμα από τη σύντομη προσλαλιά του Οδυσσέα Ελύτη στο Δημαρχείο της Στοκχόλμης όταν τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ (1979). Έλεγε τότε: " Και ιδού που σήμερα βρίσκομαι στη Στοκχόλμη , με μόνο κεφάλαιο στα χέρια μου μερικές λέξεις ελληνικές.
Είναι ταπεινές αλλά ζωντανές, αφού βρίσκονται στα χείλη ενός ολόκληρου λαού. Είναι ηλικίας τριών χιλιάδων χρόνων αλλά δροσερές σαν μόλις να τις ανάσυρες από τη θάλασσα, μέσ' απ' τα βότσαλα και τα φύκια μιας ακτής του Αιγαίου, μέσα στο βαθύ γαλάζιο και την απόλυτη διαφάνεια του αιθέρος.
Είναι ταπεινές αλλά ζωντανές, αφού βρίσκονται στα χείλη ενός ολόκληρου λαού. Είναι ηλικίας τριών χιλιάδων χρόνων αλλά δροσερές σαν μόλις να τις ανάσυρες από τη θάλασσα, μέσ' απ' τα βότσαλα και τα φύκια μιας ακτής του Αιγαίου, μέσα στο βαθύ γαλάζιο και την απόλυτη διαφάνεια του αιθέρος.
Είναι η λέξη ΟΥΡΑΝΟΣ, είναι η λέξη ΘΑΛΑΣΣΑ, είναι η λέξη ΗΛΙΟΣ και είναι η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ".
Καλή και παραγωγική προσωπική χρονιά
Αχιλλέας
(Αχ. Σπυρόπουλος - Αν. Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων Αναπτυξιακού Συνδέσμου Ανατολικής Αττικής)
