Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Συγγνώμη

«Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Συγγνώμη»

Της Μαριλης Μαργωμενου από την kathimerini

Η Άννα ήταν ακόμα στον παιδικό σταθμό. Είχε πάει απόγευμα και η μαμά της δεν είχε εμφανιστεί. Οι νηπιαγωγοί δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ώσπου το κοριτσάκι έβγαλε κάτι απ' την τσέπη του. Ήταν ένα σημείωμα: «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Δεν έχω λεφτά, δεν μπορώ να τη μεγαλώσω. Συγγνώμη. Η μαμά της».!! Ο άνθρωπος που μου λέει την ιστορία την διηγείται σαν κάτι συνηθισμένο Ο Στ. Σιφνιός είναι υπεύθυνος  της κοινωνικής υπηρεσίας στα Παιδικά Χωριά SOS. «Οι νηπιαγωγοί κάλεσαν την Εισαγγελία», λέει. «Και ο εισαγγελέας έστειλε το παιδί σ' εμάς».

Όλα αυτά δεν έγιναν σε κάποιο βιβλίο του Ντίκενς. Έγιναν σε μια συνοικία της Αθήνας. Η μαμά της Άννας δεν είναι τρελή. Είναι μια κοπέλα που έχασε τη δουλειά της και πανικοβλήθηκε.

Σαν την ιστορία της, υπάρχουν τουλάχιστον πεντακόσιες ακόμη ιστορίες. Σήμερα στην Ελλάδα πεντακόσιοι γονείς είναι σε τέτοια οικονομική κατάσταση, που ζήτησαν στα Παιδικά Χωριά SOS να αφήσουν εκεί το παιδί τους.

«Μέχρι πριν από δύο χρόνια, το 95% των αιτημάτων είχε να κάνει με κακοποίηση.

Αποφάσιζε ο εισαγγελέας πως κινδυνεύει το παιδί», λέει στην «Κ» η κοινωνική λειτουργός των Χωριών SOS, Π. Βασταρούχα. «Τώρα τα μισά αιτήματα είναι από γονείς σε απόλυτη φτώχεια. Οκτώ στις δέκα φορές είναι Έλληνες, τις πιο πολλές φορές μονογονεϊκές οικογένειες, συνήθως χωρίς άλλους συγγενείς».

Η κυρία Μαρίνα εδώ και 19 χρόνια είναι μητέρα στα Χωριά SOS.Εκείνη ζει την ιστορία από την άλλη πλευρά. «Το καινούργιο παιδάκι το φέρνει στο σπίτι μας η μαμά του», λέει. «Του δείχνει το κρεβάτι του, του δείχνει το δωμάτιό του, του δείχνει εμένα. Και μετά, «σ' αγαπάω» λέει, και φεύγει. Και το παιδάκι μένει στην πόρτα». Το ακούω στη φωνή της.Στέκονται!!

Η κυρία Μαρίνα κάνει προσπάθεια για να συνεχίσει. «Κανένα τους δεν φωνάζει», λέει. Στέκονται στην πόρτα και κοιτάζουν μέχρι να χαθεί η μαμά τους. Αν είναι αδελφάκια, δύο ή πιο πολλά, εκείνο το βράδυ δεν μπορείς να τα χωρίσεις. Τα βάζεις το καθένα στο κρεβάτι του και δέκα λεπτά μετά γίνονται ένα κουβάρι, μαζεύονται όλα μαζί ξανά, να αγγίζουν το ένα το άλλο».

Κανονικά, τα Χωριά SOS δεν δέχονται παιδιά που η οικογένειά τους είναι απλώς φτωχή.

Γι' αυτές τις οικογένειες υπάρχει πρόγραμμα στήριξης στο σπίτι. Αλλά η απόλυτη φτώχεια δεν πάει σχεδόν ποτέ μόνη της. «Ήρθε ένα κοριτσάκι εδώ και νόμιζα πως έχει πρόβλημα. Τριών χρόνων, δεν ήξερε ούτε 15 λέξεις», λέει η κοινωνική λειτουργός.

«Το είδαν οι γιατροί και είπαν πως η υγεία του είναι μια χαρά. Ο μπαμπάς του στις λαϊκές, η μαμά του τυφλή, το είχαν εγκαταλείψει το παιδί. Όταν δεν σου μιλάει κανείς, πώς να μάθεις λέξεις;». Η φτώχεια οδηγεί στην παραμέληση, ακόμα και στην κακοποίηση. Κάποιοι άνθρωποι, πριν φτάσει το παιδί τους εκεί, διαλέγουν την άλλη λύση.

Όσο ακραία κι αν φαίνεται σ' εμάς.«Έβγαινα απ' το Χωριό να πάρω γάλα για τα δικά μου τα παιδιά», λέει η κυρία Μαρίνα. «Στην κεντρική πύλη ήταν μια γυναίκα μ' ένα κοριτσάκι.

Δεν ήξερε ότι εγώ είμαι μητέρα SOS, δεν με είδε καν. Κρατούσε το παιδί της όρθια και του μιλούσε. «Μη νομίζεις πως η μαμά δεν σ' αγαπάει. Σε λατρεύει η μαμά,αλλά δεν έχει να σου δώσει φαγητό.

Αυτοί οι καλοί άνθρωποι εδώ...». Νόμιζε πως θα μπει μέσα, θα βρει κάποιον να αφήσει το παιδάκι και θα φύγει». Η κυρία Μαρίνα κρατάει με το χέρι της το μέτωπό της. Όσα χρόνια κι αν είσαι εδώ, μερικά πράγματα δεν τα συνηθίζεις ποτέ. «Το κρατούσε απ' το χέρι», λέει.«Κι αυτό δεν μιλούσε, μόνο είχε σηκώσει το κεφαλάκι του και την κοίταζε. Δεν ξέρω τι έγινε μετά.Έφυγα!

Είχα να πάρω γάλα στα δικά μου τα παιδιά».

Ας βοηθήσουμε - όσο μπορουμε - έστω και για λίγο!

Αυτό που  "μετράει" είναι  εμείς, τι μπορούμε να κάνουμε για τους γυρω μας και όχι το τι "μετραει" γυρω μας !

Ποιοί είναι οι «κανόνες της αγοράς» των γαϊδάρων και ποιοί εμπλέκονται σ' αυτή!

Η κρίση των γαϊδάρων

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας... Φυσικά, τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς» των γαϊδάρων)

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε...όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ!!! Και αποχώρησε...

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.

Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους!!!...

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή/οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν "με τον ιδρώτα τους". Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ;

Τράπεζες: Φεύγουν 5.000 εργαζόμενοι και κλείνουν 500 καταστήματα από Σεπτέμβριο. Είδες η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ;

 

Ταχείες διαδικασίες μείωσης των εργαζομένων και των καταστημάτων των τραπεζών προβλέπονται στον τραπεζικό κλάδο, στο πλαίσιο των διαδικασιών που ακολουθούν την ανακεφαλαιοποίηση.

Υπολογίζεται ότι σε πρώτη φάση, δηλαδή αρχής γενομένης από το Σεπτέμβριο και μέσα στους επόμενους έξι μήνες, θα φύγουν 4.000 έως 5.000 εργαζόμενοι και θα κλείσουν περί τα 400-500 καταστήματα.

Η διαδικασία θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα, αναλόγως των συνθηκών, καθώς εκτιμάται ότι ο στόχος είναι σε σύνολο των 56.000 εργαζομένων στον τραπεζικό κλάδο (στοιχεία τέλους του 2012) και περί τα 4.100 καταστήματα στην Ελλάδα, ο στόχος είναι να επέλθει μείωση κατά 25%-30% μέσα σε μια διετία.

Ήδη οι 4 συστημικές τράπεζες είναι έτοιμες να θέσουν σε εφαρμογή από το Σεπτέμβριο νέα προγράμματα εθελουσίας εξόδου που θα περιλαμβάνουν και τα λεγόμενα πρόγραμματα «sabbatical».

Όλες οι τράπεζες και ειδικά αυτές που προχώρησαν σε εξαγορές και συγχωνεύσεις θα πρέπει να προχωρήσουν στο κλείσιμο αρκετών υποκαταστημάτων τα οποία εκτιμάται ότι θα ανέλθουν στα 450 έως 500 έως τις αρχές του 2014.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι περίπου 4.500 με 5.000 εργαζόμενοι θα είναι υπεράριθμοι. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις όπως είναι στην πρώην Αγροτική Τράπεζα (όμιλος Πειραιώς) εκτιμάται ότι λόγω συνταξιοδότησης θα αποχωρήσουν στα επόμενα δυο χρόνια περίπου 2.000 άτομα.

Ήδη η Τράπεζα Πειραιώς ανακοίνωσε πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου

(Διαβάστε εδώ αναλυτικά τι προβλέπει το πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου που ανακοίνωσε η Τράπεζα Πειραιώς)

Συρρίκωνση δικτύων

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Ελλήνων τραπεζιτών, με την ολοκλήρωση των νομικών συγχωνεύσεων οι διοικήσεις των συστημικών τραπεζών θα κληθούν να συρρικνώσουν το νέο δίκτυο που θα προκύψει από τη συνένωση των τραπεζών, ενώ σταδιακά -και σε βάθος διετίας- θα απομακρύνουν και το «πλεονάζον» εργατικό δυναμικό. Το ίδιο θα συμβεί και σε επίπεδο διοίκησης, δηλαδή στα ανώτερα και μεσαία στελέχη του μάνατζμεντ του κάθε νέου σχήματος. Στόχος, φυσικά, είναι η μείωση του λειτουργικού τους κόστους και η επίτευξη οικονομιών κλίμακας που ζητά μετ’ επιτάσεως η τρόικα. Χαρακτηριστικό είναι πως στα μεγάλα αστικά κέντρα το ποσοστό διπλοκάλυψης φθάνει ακόμη και το 40%, αφού τα τραπεζικά καταστήματα είναι κυριολεκτικά το ένα απέναντι στο άλλο.

Οι τράπεζες πάντως επιθυμούν να θέσουν σε εφαρμογή και το λεγόμενο πρόγραμμα «sabbatical», που με επιτυχία είχε εφαρμοστεί πριν από 4 χρόνια , από τον όμιλος της Πειραιώς.

Το «sabbatical» δίνει τη δυνατότητα στον εργαζόμενο να αποχωρήσει από την τράπεζα για δύο ή τρία χρόνια, λαμβάνοντας το 50% και 60% των μηνιαίων αποδοχών του (και το σύνολο των κρατήσεών του, ασφαλιστικών εισφορών), χωρίς να χάνει τη δυνατότητα επιστροφής σε πλήρη απασχόληση μετά το πέρας της 3ετίας. Το πρόγραμμα είχε εφαρμοστεί για 190 εργαζομένους (στόχος ήταν να ξεπεράσουν τους 150), με το όφελος για την τράπεζα (από τη διετή και τριετή αποχώρηση των εργαζομένων) να έχει ανέλθει σε περίπου 3 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Χρήση του προγράμματος είχαν κάνει, τότε σύμφωνα με πληροφορίες, κυρίως γυναίκες (μητέρες) και άτομα ηλικίας από 30 έως 35 ετών. Σύμφωνα με πηγές της Πειραιώς πολλοί από τους εργαζόμενους που έκαναν χρήση του προγράμματος προχώρησαν και σε μεταπτυχιακές σπουδές.

Πηγή: Τράπεζες: Φεύγουν 5.000 εργαζόμενοι και κλείνουν 500 καταστήματα από Σεπτέμβριο | newmoney.gr http://www.newmoney.gr/article/17830/trapezes-feygoyn-5000-ergazomenoi-kai-kleinoyn-500-katastimata-apo-septemvrio#ixzz2Zidm2frA