Ακύρωση (των ακύρων de jure – συνταγματικά και με το φυσικό νόμο jus naturale) των μνημονίων και των εφαρμοστικών και παράπλευρων νόμων.

Συνήθως «λέω πολλά»!

Αναλύω, αποδεικνύω, τεκμηριώνω.

Τουλάχιστον προσπαθώ.

Να επαναλάβω ότι δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε τον παριστάνω. Χρησιμοποιώ δημοσιογραφικά «τα δημοσιονομικά της κυρίας Αιμιλίας», κι από τους γνωστούς οικονομολόγους, τον Κέινς, τον Γκαλμπρέιθ, και τους καθηγητές μου Αγγελόπουλο και Καράγιωργα. Και σε καμμία περίπτωση τον Χάγεκ, τον Φρίντμαν και τα... Φριντμανάκια που διοικούν και καταστρέφουν σήμερα τον κόσμο. Τον Μαρξ τον λαμβάνω υπ’ όψη μου, αλλά δεν τον χρησιμοποιώ σαν εργαλείο, ούτε και την «Πολιτική Οικονομία της ΕΣΣΔ» στον κόσμο της αστικής, νεοφιλελεύθερης κοινωνίας που ζούμε.

Στο θέμα μας, τώρα:

Οι κυβερνήσεις, εδώ και τρία χρόνια μας λένε: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, η λύση είναι μία» και είναι o καταστροφικός, όπως αποδείχθηκε, μονόδρομος των μνημονίων.

Εγώ λέω, οι λύσεις είναι αρκετές, από την πλέον καταστροφική που ακολουθείται μέχρι την πλέον ρεαλιστική, δίκαιη και αποδοτική που προτείνω συνοπτικά παρακάτω και η οποία, λίγο – πολύ, κατά καιρούς έχει προταθεί αποσπασματικά από διαφόρους. Διαφόρους «βαρύγδουπους» και επίσημους φορείς, όργανα, προσωπικότητες.

Οι ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Πρώτη διαπίστωση: Το Δημόσιο Χρέος (Δ.Χ.) από τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα αυξήθηκε δραματικά και σε ορισμένες περιόδους με ξέφρενους ρυθμούς, αφρόνως και αντιπαραγωγικά. Δηλαδή όχι για αναπτυξιακά έργα, για αύξηση της παραγωγής, αλλά για καταναλωτικούς σκοπούς και το χειρότερο για αποπληρωμή παλαιών τοκοχρεωλυσίων.  

Έτσι σε αδρές γραμμές και σε κομβικές ιστορικές στιγμές παρουσιάζει την εξής εικόνα σε απόλυτους αριθμούς και σε σχέση με το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) ετησίως.

Πρώτη Διαπίστωση: Το Δημόσιο Χρέος τη δεκαετία του ’70 (Χούντα, Μεταπολίτευση, Ν.Δ. Κων/νου Καραμανλή) αυξήθηκε 7,5 φορές, ενώ σε σχέση με το ΑΕΠ μόνο κατά 4,6 εκατοστιαίες μονάδες. Τη δεκαετία του ’80 (ΠΑΣΟΚ – Αναδιανομή απολαβών – ΑΤΑ1 – Συνδικάτα) το Δημόσιο Χρέος αυξήθηκε κατά 21 φορές περίπου, ενώ σε σχέση με το ΑΕΠ, κατά 40,6 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή 9 φορές περισσότερο από την δεκαετία του ’70. Η νοοτροπία έχει αλλάξει, η κλίμακα αξιών έχει ήδη ανατραπεί, ο εκμαυλισμός προάγεται και η σήψη κατά την έκφραση το Ανδρέα, εξαπλούται, σχεδόν γενικεύεται.

Σημειώνουμε ότι την τριετία (1990 – 1993) του Μητσοτάκη το χρέος κάνει ένα άλμα 39 ποσοστιαίων μονάδων επί του ΑΕΠ. 

Ο Σημίτης από το 1996 μέχρι το 2004, παρόλο που διπλασιάζει το χρέος σε απόλυτους αριθμούς – από 98 δις € το 1996, φτάνει το 2004 στα 183,2 δις € – σε σχέση με το ΑΕΠ, που γνωρίζει μεγάλους ρυθμούς αύξησης, - μεσοσταθμικά της τάξεως του 4% ετησίως – το φέρνει στο 99,8%. Καλό; Καθόλου «καλό». Είναι σαν να παίρνετε μισθό 20.000 € το χρόνο και να πρέπει να δίνετε στην Τράπεζα τις 19.960!

Την περίοδο Κώστα Καραμανλή – Αλογοσκούφη (2004 – 2009) το Δημόσιο Χρέος κάνει νέο άλμα και φτάνει τα 299,7 δις € και το 129,7% επί του ΑΕΠ. 

 

Η συνέχεια μάς είναι πολύ γνωστή. Η Τρόικα (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., και ΕΚΤ) αναλαμβάνει να μας «σώσει» δεσποτικά και παρ’ όλα τα κουρέματα κλπ, το χρέος εκτινάσεται στα 344,6 δις € το 2012 ή στο 176,7% επί του ΑΕΠ, το οποίο έχει κατέβει κάτω από τα 200 δις €, ενώ το 2009 ήταν κοντά στα 260 δις €. Αυτό ακριβώς δείχνει πόσο φτωχύναμε.

Τώρα, πρέπει να δουλεύουμε 2 χρόνια “σκλάβοι στις γαλέρες”, για να εξοφλήσουμε τους δανειστές «εταίρους». 

Κουραστήκατε με τους αριθμούς, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Η οικονομία είναι νούμερα. Και τα νούμερα αυτά επιδρούν άμεσα, όπως βλέπετε στη ζωή μας και στην ψυχολογική μας κατάσταση. Η «ψυχολογία» μας στη συνέχεια επιδρά στην οικονομία!

Συμπεράσματα με δυο κουβέντες:

Αυτοί που διαχειρίστηκαν την οικονομία της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια είναι απολύτως υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια της χώρας και δεν χωρούν ελαφρυντικά. Ούτε της “άγνοιας”, ούτε του “έντιμου βίου”. Κι αυτό το δεύτερο, οφείλουν να το αποδείξουν. Το παράδοξο είναι – όχι και τόσο παράδοξο – ότι αυτοί που ευθύνονται, που μας έφτασαν στο έσχατο σκαλοπάτι της ένδειας, ισχυρίζονται και επιμένουν ότι αυτοί μπορούν να μας σώσουν!

Αυτό είναι λογική παραδοξολογία. Ή αυτοί είναι αφελείς υπεραισιόδοξοι ή εγκληματικά ασυνείδητοι και πονηροί, ή εμείς είμαστε αφελέστατοι ή μαζοχιστές, με αυτοκτονικές τάσεις.

Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, είναι οι πλέον ακατάλληλοι για να το επιλύσουν.

Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι η Ελλάδα

Το πρόβλημα είναι οι Τράπεζες της Ε.Ε.

Ασχέτως όμως με τα παραπάνω στοιχεία που αποτυπώνουν τη δραματική οικονομική κατάσταση της χώρας, την αρνητική εξελικτική πορεία της χώρας ως προς Δημόσιο χρέος σε συνάρτηση με το ΑΕΠ, τη συνολική παραγωγή μας δηλαδή και τους υπεύθυνους, τους συνυπεύθυνους και τους ανεχόμενους και γι’ αυτό ενεχόμενους (δηλ. Τα κόμματα που δεν κυβέρνησαν, αλλά δεν κατήγγελαν, ενώ όφειλαν να γνωρίζουν), η πραγματική κρίση προήλθε από τις Τράπεζες. Ευρωπαϊκές, αμερικάνικες, ελληνικές. Από την ανεύθυνη, ανάλγητη και ασυνείδητη απληστία των τραπεζιτών, μετόχων, goldenboys, που πίστεψαν τις θεωρίες του Φρίντμαν – γιατί τους συνέφερε – ότι «το χρήμα γεννάει χρήμα»!

Το χρήμα δεν γεννάει. Ανεμογκαστριά είναι. Το χρήμα είναι στέρφο! Αλλά οι πονηροί «μάγοι» το παρουσιάζουν να «γεννάει» ό,τι ληστεύει· «νόμιμα» πάντα.

Εμπιστευτικό έγγραφο της ΚΟΜΙΣΙΟΝ –

Η απόδειξη της ενοχής

Και ιδού ο ΕΝΟΧΟΣ και η απόδειξη της ενοχής, που μας κρύβουν εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου.

«Η διάσωση (bailout) των Ευρωπαϊκών Τραπεζών θα μπορούσε να ωθήσει σε κρίση την Ε.Ε.» προειδοποιούσε η αγγλική εφημερίδα The Daily Telegraph (11.2.09) αναφερόμενη σε εμπιστευτικό πολυσέλιδο έγγραφο (17σελ.) της Κομισιόν που συζητήθηκε, στο ECOFIN από τους Υπουργούς Οικονομικών της Ε.Ε. την προηγούμενη στις 10 Φεβρουαρίου 2009.

Στο εμπιστευτικό αυτό έγγραφο γίνεται λόγος για «τοξικά» περιουσιακά στοιχεία που παρουσιάζουν οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες, στους ισολογισμούς τους, ύψους 16.300.000 εκατομ. λιρών, δηλαδή κάπου 18,6 τρισεκατομμύρια ευρώ. 

Στον υπότιτλο δε επισημαίνει ως Προμηθέας, αυτό ακριβώς το οποίο συμβαίνει αυτή τη στιγμή:

«Η διάσωση των Τραπεζών, από τα τοξικά περιουσιακά τους στοιχεία, θα μπορούσε να βυθίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίση, σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο των Βρυξελλών». Αναφέρεται στους φόβους των επενδυτών για την «ικανότητα των χωρών όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Βρετανία, ν’ αποπληρώσουν τα χρέη τους». 

Υπογραμμίζει τον κίνδυνο από τη χαμηλή επίδοση ορισμένων οικονομιών της Ε.Ε. και ότι οι Υπουργοί και οι αξιωματούχοι φοβούνται ότι η όλη διαδικασία θα μπορούσε να οδηγήσει σε φαύλο κύκλο, που απειλεί να καταστρέψει τόσο το ευρώ, όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.

Το έγγραφο προειδοποιούσε για την επίδραση ορισμένων σημαντικών παραμέτρων, όπως των διευρυνόμενων δημοσιονομικών ελλειμάτων, των αυξανόμενων δημοσίων χρεών κλπ.

Αυτά μας τα ‘κρυψαν και μας έλεγαν για «γάμους» και κουφέτα, ενώ η φαντασιακή λύση στο πρόβλημά τους ήταν να θυσιασθεί η «Ιφιγένεια» - η Ελλάς – μπας και φυσήξει ούριος άνεμος. Σκοπός τους όμως δεν ήταν αυτός. Προγραμματισμένος σκοπός δεν ήταν να παίξει η Ελλάδα στην Ευρώπη, το ρόλο της Lehman Brothers.

Προγραμματισμένος σκοπός των αρπακτικών της παγκόσμιας οικονομίας, που ελέγχουν ποικιλοτρόπως τις πολιτικές ηγεσίες και τους αξιωματούχους, για να ικανοποιήσουν την ακόρεστη δίψα τους για πλούτη και εξουσία είναι να ελέγξουν και στη συνέχεια ν’ αρπάξουν τις περιουσίες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές όλων των χωρών, αλλά και των λαών· τις ιδιωτικές περιουσίες, μέσω της υπερφορολόγησης και της μείωσης του παραγόμενου προϊόντος· της φτωχοποίησης. Ναι· είναι ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ.

Η ΛΥΣΗ

Η λύση του «δράματος» σε αδρές γραμμές συνίσταται στην αντίδραση και οργανωμένη ενεργητική αντίσταση των λαών με την άσκηση ασφυκτικής πίεσης στις πολιτικές ηγεσίες τους, στη δημόσια Διοίκηση και στη Δικαιοσύνη, με διαφορετικούς τρόπους, κατά περίπτωση.

- Αλλαγή των Συνθηκών Μάαστριχτ, Λισσαβώνας κ.αλ.

- Αλλαγή πολιτικών ηγεσιών και νοοτροπιών.

- Ακύρωση (των ακύρων de jure – συνταγματικά και με το φυσικό νόμο jus naturale) των μνημονίων και των εφαρμοστικών και παράπλευρων νόμων.

- Σε συνεργασία με τις άλλες χώρες της Ευρώπης, ή των θιγομένων χωρών και στην ανάγκη μονομερώς. Διαγραφή των χρεών που έχουν προέλθει από ανατοκισμό και υψηλά επιτόκια ή με τεχνητή ανάγκη.

- Διεκδίκηση των απαιτήσεών μας από τη Γερμανία (κατοχικό δάνειο, πολεμικές αποζημιώσεις).

- Προγραμματισμός της παραγωγής πάνω στα νέα δεδομένα.

Βρισκόμαστε σε έκτακτη ανάγκη. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι άλλαξαν τα δεδομένα. Αν θέλουν ειρήνη – που τους συμφέρει – πρέπει να πάψουν ν’ αρπάζουν και να αδικούν· πρέπει να χάσουν μεγάλο μέρος της ανεξέλεγκτης μέχρι τώρα λείας τους. 

Για λεπτομέρειες θα επανέλθω, αν είμαι καλά.

――――――――

1. ΑΤΑ = Αυτόματη Τιμαριθμητική Αναπροσαρμογή του Α. Παπανδρέου.

ΠΗΓΗ : ΕΒΔΟΜΗ

Η Γουόλ Στριτ "διψά" για νερό.

 

ΠΗΓΗ : ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ 6 ΗΜΕΡΕΣ (23-11-2012)

 

---------------------------- 

 

Η δίψα της Γουώλ Στρητ για το νερό

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/11/2012

 

Από την Τρίτη, η ΕΥΔΑΠ και η ΔΕΥΑΘ αποτελούν παρελθόν για το δημόσιο. Δημοσιεύουμε σήμερα, με μικρές περικοπές, ένα άρθρο του Frederick Kaufman, συνεκδότη του περιοδικού «Ηarpers», ειδικού σε ζητήματα επισιτισμού, για την εμπορευματικοποίηση του νερού διεθνώς και τη σημασία του δημόσιου ελέγχου του. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Νature», στις 24.10.2012. Ευχαριστούμε τον Παύλο Καζακόπουλο που μας το υπέδειξε και τον Μιχάλη Βεληζιώτη για την βοήθειά του στην απόδοση ορισμένων όρων.

Η δίψα της Γουώλ Στρητ για το νερό
του Φρεντρικ Καουφμαν
Οι κερδοσκόποι μπορούν ήδη να ποντάρουν στο χιόνι, τον αέρα και τη βροχή μέσω των σχετικών με τον καιρό Συμβολαίων Μελλοντικής Εκπλήρωσης (future markets, εφεξής στο κείμενο: ΣΜΕ), τα οποία πωλούνται και αγοράζονται στο Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων του Σικάγου. Η αγοραστική αξία των καιρικών φαινομένων αυξήθηκε κατά 20% από το 2010 στο 2011. Αλλά ο τομέας παραμένει μικρός: 11,8 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό ασήμαντo ακόμα. Ακόμα κι έτσι, τα συμβόλαια αυτά δείχνουν την πρόθεση της Γουώλ Στρητ να μετατρέψει τη Μητέρα Φύση σε μητέρα του τζόγου.
Κάποιοι περιβαλλοντολόγοι υποστηρίζουν πως η κοστολόγηση του τρεχούμενου νερού μπορεί να είναι ο καλύτερος τρόπος για να προστατευθούν τα αποθέματα του πλανήτη. Όσο περισσότερο κοστίζει τόσο λιγότερο θα σπαταλιέται. Στην πραγματικότητα, η λογική της χρηματιστικοποίησης των πολύτιμων πόρων διέπει τα Οικονομικά των Οικοσυστημάτων και της Βιοποικιλότητας (The Economics of Ecosystems and Biodiversity-TEEB), μια διεθνή πρωτοβουλία που συγκροτήθηκε υπό την αιγίδα του Περιβαλλοντικού Προγράμματος του ΟΗΕ και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Γερμανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας, της Σουηδίας και της Ιαπωνίας. Τα ΤΕΕΒ σκοπεύουν να υπολογίσει την αξία των οικοσυστημάτων μέχρι το τελευταίο τρισεκατομμύριο δολάρια, ριγιάλ ή γιουάν. Και, στη συνέχεια, υπάρχει η κίνηση PES (Payments for Environmental Services) -- κίνητρα για την προώθηση υπηρεσιών οικοσυστήματος (ή περιβάλλοντος), η οποία αναφέρεται σε αγαθά όπως ο αέρας που αναπνέουμε και το νερό που πίνουμε. Ανάμεσα στους πολλούς υποστηρικτές αυτού του πλαισίου, βρίσκονται η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών.
Η επιτυχία της Γουώλ Στρητ στην εξαργύρωση της φούσκας των τροφίμων, η ανικανότητα της Ουάσινγκτον στη ρύθμιση της παγκόσμιας αγοράς παραγώγων και η πίεση να εμπορευματοποιηθεί η φύση μέσω των ΤΕΕΒ και της PES συνέκλιναν σε ένα κοινό πλαίσιο αυτό το καλοκαίρι, όταν η ξηρασία έπληξε τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μαζί ήρθε και μια σειρά καταστροφολογικές κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές προβλέψεις: μέχρι το 2035 στη Γη θα υπάρχουν τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι που θα αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα με το νερό· η λειψυδρία θα εξελιχθεί σε μόνιμο φαινόμενο, οι πυρκαγιές θα είναι ανεξέλεγκτες, οι μουσώνες θα γίνουν όλο και πιο απρόβλεπτοι και οι χιονοπτώσεις θα μειωθούν δραματικά, καθώς οι χειμώνες θα γίνονται όλο και πιο θερμοί.
Την ίδια στιγμή, το νερό γίνεται ολοένα και πιο απαραίτητο σε ένα ευρύ φάσμα βιομηχανικών κλάδων, από την υδροηλεκτρική ενέργεια και το fracking (μια νέα μέθοδος άντλησης πετρελαίου ή αερίου από έναν πέτρωμα με διοχέτευση υγρού) μέχρι τη ζυθοποιία και την κατασκευή ημιαγωγών. Οι υδρολόγοι προειδοποιούν ότι οι δείκτες στους πίνακες του νερού μειώνονται σε όλη την Ασία. Πολιτικοί επιστήμονες προβλέπουν συγκρούσεις με αντικείμενο την ιδιοκτησία και τη χρήση των ποταμών των Ιμαλαΐων, ενώ στη Νεμπράσκα όλοι γνωρίζουν ότι η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα Ογκαλάλα, στις μεσοδυτικές ΗΠΑ, μειώνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς.
Οι συνέπειες είναι ολέθριες: καταστροφή των υδάτινων οικοσυστημάτων, εξαφάνιση αναρρίθμητων ειδών και κίνδυνος τοπικών και διεθνών συγκρούσεων -- ο εφιάλτης των «πολέμων του νερού» του 21ου αιώνα. Τι θα κάνει η Αίγυπτος αν η Αιθιοπία αποκόψει τον Μπλε Νείλο; Τι θα συμβεί όταν η Υεμένη γίνει η πρώτη χώρα που θα ξεμείνει από νερό; Η σύντομη απάντηση είναι: σίγουρα, κάτι κακό.

Αποκάλυψη τώρα!
Οι επενδυτές όλων των αποχρώσεων λατρεύουν την ατμόσφαιρα «Αποκάλυψης». Ανάμεσα στις ρωγμές της βίας και του χάους, βλέπουν ευκαιρίες για περισσότερο χρήμα. Τις μέρες αυτές, τα μεγαλύτερα κέρδη δεν προκύπτουν απ’ τις αγοραπωλησίες πραγματικών προϊόντων (όπως τα άλογα, τα σιτηρά ή τα αυτοκίνητα), αλλά από τη διαχείριση αόριστων εννοιών όπως ο κίνδυνος ή οι εγγυημένες δανειακές υποχρεώσεις. Ο πλούτος ρέει από χρηματοπιστωτικά εργαλεία που βρίσκονται μακριά από την πραγματικότητα.
Η επένδυση σ’ έναν δείκτη νερού είναι τώρα πιο δημοφιλής από ποτέ. Υπάρχουν πάνω από 100 δείκτες οι οποίοι μετρούν την αξία των αποθεμάτων των επιχειρήσεων που έχουν σχέση με το νερό, όπως οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, επεξεργασίας λυμάτων και αφαλάτωσης. Πολλοί προσφέρουν υγιείς αποδόσεις. Ως εκ τούτου, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πιέζουν τα κράτη να ιδιωτικοποιήσουν τους πόρους τους: τις λίμνες, τα ρυάκια και τις δεξαμενές της Αργεντινής, της Βολιβίας, της Γκάνας, του Μεξικού, της Μαλαισίας, της Νιγηρίας και των Φιλιππίνων. Ποια καλύτερη εγγύηση κερδοφορίας από την αποφασιστικότητα των πολυεθνικών να αποκομίσουν έσοδα από κάτι χωρίς το οποίο κανείς δεν μπορεί να ζήσει;
Έτσι, το καλοκαίρι αυτό, καθώς οι φυτείες καλαμποκιού από την Ουκρανία μέχρι το Κάνσας μαραίνονταν, καθώς οι ελλείψεις στο μπέικον έγιναν πρωτοσέλιδο και οι πιο τολμηροί τάιζαν τις αγελάδες τους με γλυκά, ένα νέο μήνυμα εμπεδώθηκε: στο μέλλον, το πιο σπουδαίο προϊόν του πλανήτη δεν θα είναι ο χρυσός, το στάρι ή το λάδι· θα είναι το νερό. Το αξιοποιήσιμο νερό. Αν και το να κατέχεις μερίδια σε δείκτες εισηγμένων εταιριών είναι ωραίο πράγμα, και το νερό σίγουρα προσφέρει προβλέψιμα κέρδη, δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικό αν μπορούσε να μεταφραστεί σε ισοδύναμο μετρητών; Πιθανώς, αν σκεφτούμε τους συντηρητικούς επενδυτές και τους κερδοσκόπους, θα πρέπει να υπάρξει μια αγορά εμπορεύματος στο νερό, όπως για τον χρυσό ή τα σιτηρά -- ένα σύστημα ανταλλαγής ΣΜΕ, στο οποίο οι διαβεβαιώσεις για τη μεταφορά ή την αποδοχή νερού σε κάποιο συγκεκριμένο μελλοντικό χρόνο να μπορούν να αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης όπως τα μετρητά.
Από ορισμένες οπτικές γωνίες, το νερό αποτελεί πολύ πιθανό υποψήφιο για ένα ΣΜΕ στο χρηματιστήριο εμπορευμάτων. Πρώτον, ανταποκρίνεται στην προϋπόθεση της εμπορευσιμότητας -- το εμπόρευμα που αντλείται από μια λίμνη, ένα ποτάμι ή ένα ρυάκι είναι λίγο-πολύ το ίδιο με αυτό που συλλέγεται από ένα παγόβουνο, τον υδροφόρο ορίζοντα ή σε μια στέρνα. Σύντομα, το νερό θα εξασφαλίσει και τη δεύτερη προϋπόθεση της εμπορευσιμότητας: θα γίνεται ολοένα και πιο ρευστό, δηλαδή μετατρέψιμο σε μετρητά. Προφανέστατα, επίσης, το νερό είναι παγκόσμιο. Η διαχείριση των λεκανών απορροής των ποταμών αποτελεί το ίδιο κρίσιμο θέμα στον Βόλτα όσο και στον Σενεγάλη. Από τη σκοπιά του χρήματος, δεν υπάρχει διαφορά αν ο ποταμός είναι ο Γουαδαλκιβίρ της Ισπανίας, ο Ροδανός της Γαλλίας, ο Νίγηρας ή ο Σακραμέντο στην Καλιφόρνια.
Οι οικονομικοί αναλυτές αντιλαμβάνονται ότι, όπως και τα παραδοσιακά προϊόντα --τα πολύτιμα μέταλλα, για παράδειγμα--, το αξιοποιηθέν νερό του μέλλοντος θα είναι τόσο σπάνιο που θα πρέπει να εξορυχθεί, να μεταποιηθεί, να συσκευαστεί και, το κυριότερο, να κυκλοφορήσει σε όλο τον κόσμο. Και ξέρουν, επίσης, ότι πάντα θα υπάρχει ζήτηση για νερό. Αυτή είναι η ουσία της σκέψης γύρω από μια παγκόσμια αγορά ΣΜΕ στο νερό.

Η ιστορία του νερού και του χρήματος
Το 1996 σηματοδοτεί τη διάβαση του Ρουβίκωνα για την ιστορία του νερού και του χρήματος. Το νερό από τα Γουέστλαντς της Καλιφόρνιας αρδεύει καλλιέργειες που παράγουν τρόφιμα αξίας περίπου ενός δισ. δολαρίων τον χρόνο· με έκταση 2 χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, αποτελεί τη μεγαλύτερη γεωργική υδάτινη περιοχή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1996, στα Γουέστλαντς άρχισε να λειτουργεί ένας ηλεκτρονικός πίνακας ανακοινώσεων για τους αγρότες, ώστε να πουλούν και να αγοράζουν τα δικαιώματά τους στο νερό της περιοχής μέσω του προσωπικού τους υπολογιστή. Η ανταλλαγή δικαιωμάτων στο νερό μέσω ενός λάπτοπ θεωρείται τώρα κάτι δεδομένο -- όπως κάποτε τα εμπορεύματα μπορούσαν να αγορασθούν και να πωληθούν μόνο στα μαγαζιά του Σικάγο ή της πόλης του Κάνσας, και τώρα διακινούνται από κατόχους διδακτορικών στα μαθηματικά σε εταιρείες κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου στο Κονέκτικατ. Αν και όταν το νερό γίνει ένα διαπραγματεύσιμο παράγωγο, θα συναντήσει το αργό πετρέλαιο, τα αεροπορικά καύσιμα και το σογιέλαιο -- και θα ανταλλάσσεται οποτεδήποτε, οπουδήποτε, από οποιονδήποτε.
Το να βγάζει κανείς χρήματα από μια βρύση σημαίνει πως το τρεχούμενο νερό πρέπει να αποκτήσει μια τιμή, η οποία θα ισχύει οπουδήποτε αυτό γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης· μια παγκόσμια τιμή που να μπορεί να λειτουργεί ρυθμιστικά διαμέσου των ηπείρων. Εκείνοι που, στη Βομβάη ή το Μανχάταν, αντιλαμβάνονται την αυξανόμενη αξία του νερού στην παγκόσμια οικονομία θα κερδοσκοπήσουν πάνω στο υποτιμημένο αυτό «περιουσιακό στοιχείο», και οι επενδύσεις τους θα ανεβάσουν το κόστος παντού. Μια καταστροφή σχετιζόμενη με το νερό στην Κίνα ή την Ινδία --και τα επισιτιστικά προβλήματα, η πολιτική αστάθεια και η ανθρωπιστική κρίση που σίγουρα θα ακολουθήσουν-- θα έχει ως αντίκτυπο μια ραγδαία αύξηση των τιμών από το Λονδίνο ως το Σίδνεϋ. Έτσι θα κερδίσουν οι τραπεζίτες.
Οι οικονομολόγοι έχουν αρχίσει να διαμορφώνουν μια παγκόσμια αγορά ΣΜΕ με βάση το νερό. Οι ασφαλιστικές εταιρείες που ασχολούνται με τις πλημμύρες σίγουρα θα θελήσουν να αγοράσουν μερίδια τα οποία θα μπορούσαν να μετριάσουν τον κίνδυνο οικονομικών απωλειών. Στην πραγματικότητα, κάθε οργανισμός που δραστηριοποιείται σε μια κοιλάδα ποταμού, οπουδήποτε, πιθανώς θα συμμετάσχει. Οι αγρότες θα θελήσουν να αντισταθμίσουν τα στοιχήματά τους ότι θα βρέξει ή δεν θα βρέξει, όπως και οι ψαράδες. Όσο για τους κερδοσκόπους, ξέρουμε ποιοι είναι και πώς θα κινηθούν.
Αυτή τη στιγμή, κανένας δεν διαπραγματεύεται ΣΜΕ νερού, αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ· με μια σπίθα, η αγορά θα πάρει φωτιά. Καθώς οι οικονομικές απώλειες της πολιτείας του Τέξας από την πρόσφατη ξηρασία υπολογίζονται σε 10 δισ. δολάρια, ακαδημαϊκοί επεξεργάζονται ήδη θεωρίες για το πώς το νερό του Ρίο Γκράντε θα μπορούσε να αναπροσαρμοστεί για μια αγορά ΣΜΕ. Μετά τις περσινές πλημμύρες στην Ταϋλάνδη, που προκάλεσαν οικονομικές απώλειες 46 δισ. δολαρίων συνολικά, η Επιτροπή Ασφαλειών και Συναλλάγματος της χώρας διερεύνησε τη δυνατότητα χρηματοοικονομικών παραγώγων σε συνάρτηση με τις βροχοπτώσεις και τα φράγματα. Η κατασκευάστρια ημιαγωγών Intel θα μπορούσε να είχε ενδιαφερθεί -- το χώμα και η λάσπη που φαίνεται ότι σταμάτησε την παραγωγή μικροτσίπ στην Ταϋλάνδη κόστισε στην εταιρεία περίπου ένα δισ. δολάρια.
Η διαπραγμάτευση ΣΜΕ θα επεκταθεί από τα παρθένα ποτάμια μέχρι τις ημιπαράνομες αναθυμιάσεις των φυτικών στερεών αποβλήτων. Θεωρητικοί του εμπορεύματος στην Ελβετία έχουν κάνει τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία αγορών που θα δραστηριοποιούνται σε ΣΜΕ νερού προερχόμενου από λύματα. Η ομάδα αυτή αποκαλεί το σχέδιό της «ηθική αγορά ΣΜΕ νερού». Κατά την άποψή μου, είναι μια χρηματοοικονομική πλατφόρμα για την πώληση επεξεργασμένου νερού στον πλειοδότη.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, τα ΣΜΕ θα προκύψουν από την αποτίμηση της σχετικής έλλειψης ή αφθονίας νερού, βασισμένης στον δείκτη της στάθμης του νερού στα φράγματα, τη μέση τιμή του υετού και άλλες παραμέτρους ή προβλέψεις. Στο τέλος, αν η βιομηχανία φυσικού αερίου μπορεί να πληρώσει περισσότερα για το νερό από τους καλλιεργητές σόγιας, τότε το νερό θα πάει στην άντληση φυσικού αερίου, και όχι στη σόγια.

Τα καλά νέα: έξω από το βασίλειο της εμπορευματικοποίησης
Δεν είναι εύκολο να φανταστούμε τον απόηχο μιας παγκόσμιας αγοράς ΣΜΕ νερού. Όμως, είναι λίγο-πολύ ξεκάθαρο ότι ένας τέτοιος τζόγος στον τομέα του νερού θα αφήσει καλλιέργειες που θα διψούν, οδηγώντας διεθνώς τις τιμές των τροφίμων πολύ υψηλότερα από τα υψηλά των τελευταίων πέντε ετών.
Τα καλά νέα είναι ότι, σε αντίθεση με τις αποτυχημένες προσπάθειες για ρύθμιση των αγορών παραγώγων στα τρόφιμα, υπάρχουν περιθώρια να γίνει κάτι καλύτερο στην περίπτωση του νερού. Έχουμε άφθονα παραδείγματα χρήσης του νερού έξω από το βασίλειο της καθαρής εμπορευματοποίησης. Ένα από τα καλύτερα έχει αναπτυχθεί στην κοιλάδα του Ρουρ στη Γερμανία. Αυτό τον παραποτάμιο πόρο δεν τον διαχειρίζεται η αόρατος χειρ της αγοράς, αλλά ο Συνεταιρισμός του Ρουρ, ένα συλλογικό σώμα που χαράσσει πολιτική και αποφασίζει. Σε αυτό μετέχουν, μέσω αντιπροσώπων και συνεργατών, δήμοι, επαρχίες και επιχειρήσεις της περιοχής. Ένα σύνολο από 543 ενδιαφερόμενα μέρη διαπραγματεύονται τα τέλη υδροληψίας και τις χρεώσεις για τη ρύπανση. Η πολιτική μπορεί να είναι βρώμικο πράγμα, αλλά λειτουργεί. Δυστυχώς, σε μια δημοκρατία αυτός είναι ο μόνος τρόπος.
Δεν υπάρχει εύκολη λύση ή πανάκεια σε σχέση με τις ανάγκες νερού παγκοσμίως, και πολύ περισσότερο σε σχέση με την παγκόσμια επιχείρηση παραγώγων, η οποία έχει αποδειχθεί τελείως αναξιόπιστη όσον αφορά τα στεγαστικά δάνεια, πόσο μάλλον σχετικά με το πιο πολύτιμο αγαθό. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να ξεκινήσει μια αγορά ΣΜΕ στο νερό μόνο και μόνο για να προκληθεί ακόμα μεγαλύτερη οικονομική παραφροσύνη, που φαίνεται να αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια εξορθολογισμού. Τούτη τη φορά, ήρθε η ώρα η επιχείρηση αυτή να σταματήσει πριν καν αρχίσει.
[Συζήτηση και σχόλια για το άρθρο στο ιστολόγιο των Ενθεμάτων]
μετάφραση: Μάνος Αυγερίδης

Απλήρωτοι οι υπάλληλοι των δήμων που δεν έστειλαν τις λίστες. Κατάληψη του Υπουργείου είναι η απάντηση των εργαζομένων.

Σκληραίνει τη στάση του το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, καθώς με δεύτερη εγκύκλιο γνωστοποιεί ότι όσοι φορείς δεν αποστείλουν τις λίστες με τους υπαλλήλους προς διαθεσιμότητα θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα με την μισθοδοσία των υπαλλήλων οι οποίοι εξαιρούνται του νόμου.

Προφανώς τα όσα αναφέρει το υπουργείο έχει άμεση σχέση με όσους δήμους δεν έχουν στείλει μέχρι τώρα τις λίστες στο υπουργείο.

Μεταξύ άλλων η εγκύκλιος αναφέρει τα εξής:

«Η παράλειψη των φορέων να αποστείλουν στοιχεία, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για την εκκίνηση του μηχανισμού της κινητικότητας που αποσκοπεί στην αξιοποίηση του προσωπικού που έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα σε φορείς που παρουσιάζουν άμεσες και ιδιαιτέρως επιτακτικές ανάγκες ενίσχυσης σε προσωπικό. Καθυστερεί δηλαδή τη δυνατότητα μεταφοράς των υπαλλήλων και την έξοδό τους από το καθεστώς διαθεσιμότητας στο οποίο έχουν ήδη τεθεί εκ του νόμου.

Άλλωστε, η παράλειψη των υπηρεσιών να αποστείλουν στοιχεία θα αποβεί σε βάρος των υπαλλήλων εκείνων οι οποίοι θα εξαιρούντο από την εφαρμογή του νόμου, είτε επειδή εισήχθησαν στο δημόσιο με διαγωνιστική διαδικασία ή με διαδικασίες για πρόσληψη τακτικού προσωπικού μέσω ΑΣΕΠ, είτε επειδή ως προς αυτούς συντρέχει προσωπικός λόγος απαλλαγής (υπάγονται δηλ. στις προνοιακές εξαιρέσεις), δεδομένα , τα οποία μπορούν να εξαχθούν μόνο από τα προσωπικά μητρώα των υπαλλήλων».
ΠΗΓΗ:
  
19 Δήμαρχοι Ανατολικής Αττικής κατά των µέτρων των Μνηµονίων . Συµβολική κατάληψη του Υπουργείου Εσωτερικών την Παρασκευή 23 Νοεµβρίου 2012

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ.

Μαζί με το σφαγιασμό των μισθών, των συντάξεων και των επιδομάτων (ανεργίας, προνοιακών κτλ), την αύξηση των ορίων ηλικίας, το ξεπούλημα  της δημόσιας περιουσίας, τις απολύσεις υπαλλήλων, την κατάργηση του συνόλου σχεδόν των εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα, μέτρα που οδηγούν την  οικονομία της χώρας μας σε  διαρκή αύξηση της ύφεσης, το νέο Μεσοπρόθεσμο περιλαμβάνει μία σειρά ρυθμίσεων που αφορούν στην Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση , που είναι όχι μόνο αντισυνταγματικές και αντίθετες σε μία σειρά διεθνών κειμένων, δεσμευτικών για τη χώρα μας, καθώς και στην πάγια νομολογία των ανωτάτων δικαστηρίων μας, αλλά και διαλυτικές για το σύνολο του κοινωνικού ιστού.

Χειρότερες, βέβαια, είναι και οι  ρυθμίσεις του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου για τους ΟΤΑ. Αναλυτικά :

1^ον. Αναστέλλονται οι προσλήψεις και οι διορισμοί υπαλλήλων κατηγοριών Υ.Ε. και Δ.Ε. στους ΟΤΑ.

2^ον. Θεσπίζεται Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ, το οποίο παρά την επιλογή της χρήσης του όρου «αυτοτέλεια», για λόγους άμβλυνσης των εντυπώσεων, παραβιάζει ευθέως το άρθρο 102 του Συντάγματος και την εκεί προστατευόμενη αυτοτέλεια και αυτοδιαχείριση - αυτοδιοίκηση των ΟΤΑ.

3^ον. Προβλέπεται η διαθεσιμότητα υπαλλήλων και η εν συνεχεία απόλυσή τους.

Τα παραπάνω μέτρα, εκτός των ολέθριων επιπτώσεων που έχουν τόσο στους εργαζομένους στους ΟΤΑ όσο και στους πολίτες, είναι προφανές ότι είναι διαλυτικά για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και εντελώς αντισυνταγματικά.

Οι Δήμοι, με βάση όσα ορίζει ο «Καλλικράτης», καλούνται από την 1η Ιανουαρίου 2013 να ασκήσουν 200 νέες αρμοδιότητες,που αφορούν  όλο το παραγωγικό φάσμα και  τη λειτουργία του κράτους. Για την άσκηση αυτών των επιπλέον αρμοδιοτήτων απαιτούνται όχι μόνο οι αντίστοιχοι πόροι, αλλά και το ανάλογο προσωπικό.

Σε ότι αφορά τη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων της Αυτοδιοίκησης έχουμε υποχρέωση να εκφράσουμε την πλήρη διαφωνία μας στην διαθεσιμότητα των εργαζομένων που οδηγεί τους Δήμους σε αδυναμία εκπλήρωσης του ρόλου τους.

Σωστά τονίζεται ότι είναι ένα τελείως διαφορετικό ζήτημα η πιθανή αναδιάταξη εργαζομένων στην Αυτοδιοίκηση, το να μετακινηθούν δηλαδή κάποιοι υπάλληλοι από τον ένα Δήμο σε έναν άλλο όπου υπάρχει μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Αν είναι να μετακινηθεί ένας εργαζόμενος η προβλεπόμενη διαδικασία υπάρχει και λέγεται μετάταξη, όχι διαθεσιμότητα.

Περαιτέρω η συνεχιζόμενη μισθολογική υποβάθμιση των εργαζομένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δημιουργεί εκρηκτικό κλίμα στο εσωτερικό των Δήμων και επιφέρει παράλυση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες.

Η απαγόρευση προσλήψεων Υ.Ε. μέχρι το 2016 ειδικότερα στις ανταποδοτικού χαρακτήρα υπηρεσίες (π.χ. καθαριότητα) τις οδηγεί στη διάλυσή τους.

Οι Δήμοι δεν μπορουν να γίνουν συμμέτοχοι σ' αυτήν τη διαδικασία και οι αιρετοί δεν επιθυμούν να έχουν καμία συμμετοχή.

Και τούτο γιατί :

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση μέχρι τώρα δεν αντιμετώπισε μόνο τις τεράστιες περικοπές των πόρων για τη λειτουργία των ΟΤΑ, αλλά και την τραγική μείωση προσωπικού εξαιτίας της συνταξιοδότησης μεγάλου αριθμού τακτικών υπαλλήλων χωρίς την αντικατάστασή τους, καθώς και υπαλλήλων με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, οι οποίοι είναι απολύτως απαραίτητοι για τους Δήμους.

Επιπλέον πολύ σημαντικές αρμοδιότητες που μεταβιβάστηκαν στους Δήμους ασκούνται εκ των ενόντων. Την ίδια στιγμή η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει την αποκλειστική ευθύνη και προσπαθεί να κρατήσει όρθιο το κοινωνικό κράτος μέσα από τις δομές και τις δράσεις της καθώς και να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της καθημερινότητας του πολίτη.

Ως εκ τούτου λαμβάνοντας υπόψη ότι οι προσλήψεις στην Αυτοδιοίκηση είναι παγωμένες, χιλιάδες εργαζόμενοι αποχωρούν λόγω συνταξιοδότησης κάθε χρόνο ενώ ταυτόχρονα, σύμφωνα με το Μνημόνιο 3, απαγορεύονται οι προσλήψεις υπαλλήλων ΔΕ και ΥΕ στους Δήμους μέχρι το 2016, τα κενά που θα δημιουργηθούν θα γίνουν τεράστια.

Οι ενδεχόμενες απολύσεις δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση που διαλύει τις υπηρεσίες στους Δήμους, αποδιαρθρώνει τους οργανισμούς τους και ιδιαίτερα κρίσιμες διοικητικές υπηρεσίες,  κοινωνικοπρονοιακών δομών και υπηρεσιών ανταποδοτικού χαρακτήρα, που κανένας ιδιωτικός φορέας δεν μπορεί να υποκαταστήσει.

Αντίθετα η αξιολόγηση του προσωπικού με προκαθορισμένα κριτήρια και η δυνατότητα κινητικότητας με αξιοκρατικά και διαφανή κριτήρια μπορεί να συμβάλει στην κάλυψη σοβαρών ελλείψεων προσωπικού των ΟΤΑ.

Για τους λόγους αυτούς η Κ.Ε.Δ.Ε. και οι Π.Ε.Δ. πρέπει να ζητήσουν την άμεση κατάργηση των διατάξεων του Νόμου που αφορά διαθεσιμότητα υπαλλήλων ΟΤΑ, προκειμένου να μην οδηγηθούν οι Δήμοι στην ολική κατάρρευση και παράλληλα να  δηλώσουν την αμέριστη συμπαράστασή τους στους αγώνες των εργαζομένων στους Δήμους.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ Σ. ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΔΗΜΟΥ ΠΑΛΛΗΝΗΣ

Να ακυρωθεί ο διορισμός της ηγεσίας του ΤΑΙΠΕΔ ζητούν από το ΣτΕ 19 συνδικαλιστές.

Ο πρόεδρος του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, Τάκης Αθανασόπουλος (Φωτογραφία:  Ευρωκίνηση )

Αθήνα

Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ Ν. Φωτόπουλος και άλλα 18 μέλη Διοικητικών Συμβουλίων σωματείων του ευρύτερου δημοσίου τομέα (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΔΕΣΦΑ κ.λπ.) προσέφυγαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούν να ακυρωθεί ο διορισμός του Παν. Αθανασόπουλου και του Γ. Εμίρη στις θέσεις του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου, αντίστοιχα, του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.

Οι δύο αυτές θέσεις πληρώθηκαν μετά τις παραιτήσεις των Γ. Κουκιάδη (προέδρου) και Κ. Μητρόπουλου (διευθύνοντος συμβούλου).

Ειδικότερα, οι 19 συνδικαλιστές που προσέφυγαν στο ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο με δικηγόρο τη βουλευτή Ζωή Κωνσταντοπούλου, ζητούν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και παράνομη η από 7.9.2012 απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΤΑΙΠΕΔ με την οποία διορίστηκαν οι κ.κ. Αθανασόπουλος και Εμίρης.

Επίσης, ζητούν να ακυρωθεί η από 6.9.2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) η οποία τροποποίησε το Ν. 3986/2011 (επείγοντα μέτρα εφαρμογής μεσοπρόθεσμου πλαισίου δημοσιονομικής στρατηγικής) και προέβλεψε ότι πριν από το διορισμό του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου του ΤΑΙΠΕΔ, πρέπει να διατυπώνει γνώμη για την καταλληλότητα των προσώπων αυτών η αρμόδια επιτροπή του άρθρου 49Α του κανονισμού της Βουλής.

Οι «19» υποστηρίζουν ότι τίποτα το κατεπείγον έκτακτο ή απρόβλεπτο δεν υπήρξε για να εκδοθεί η ΠΝΠ, με συνέπεια να παραβιάζεται το άρθρο 44 του Συντάγματος. Οι ΠΝΠ εκδίδονται μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις, υπογραμμίζουν οι συνδικαλιστές, ανεξάρτητα εάν το τελευταίο διάστημα έχει μετατραπεί η εξαιρετική αυτή νομοθετική διαδικασία σε κανόνα.

Εξάλλου, σημειώνουν, ότι δεν συνέτρεχε καμία κατεπείγουσα ανάγκη για την έκδοση της επίμαχης ΠΝΠ. Αντίθετα, μάλιστα, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα αυτός με κατάθεση τροπολογίας στη Βουλή.

Παράλληλα, τονίζουν ότι στη σχετική γνωμοδότηση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής δεν σχηματίστηκε η απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 των μελών της, καθώς οι θετικές ψήφοι ήταν 9 και οι αρνητικές 6. Με άλλα λόγια δεν συγκεντρώθηκε δηλαδή ο απαιτούμενος αριθμός των 10 θετικών ψήφων.

Κατά συνέπεια, συνεχίζουν οι συνδικαλιστές, παράνομα ο πρόεδρος της επιτροπής της Βουλής προχώρησε στην έκδοση έγγραφης έκθεσης προς τον αρμόδιο υπουργό Οικονομικών για τη θετική γνώμη της επιτροπής, καθώς στην ουσία δεν σχηματίστηκε σύμφωνη γνώμη.

Αυτό έχει ως συνέπεια η επίμαχη ΠΝΠ να εκδοθεί κατά κατάχρηση εξουσίας, αφού δεν προηγήθηκε, όπως προβλέπει η νομοθεσία, η γνώμη της επίμαχης επιτροπής της Βουλής, προσθέτουν οι «19».

Ακόμη, υπογραμμίζεται στην προσφυγή ότι η ΠΝΠ είναι αντίθετη στα άρθρα 44, παράγραφος 1, και 26, παράγραφος 1, του Συντάγματος, αφού ουδέποτε συνεδρίασε το υπουργικό συμβούλιο για το θέμα αυτό, αλλά απλώς διά περιφοράς τέθηκαν οι υπογραφές.

Η υπόθεση, με απόφαση του προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Κ. Μενουδάκου, θα συζητηθεί στην Ολομέλεια του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου.

ΠΗΓΗ 

Πολιτικοί κρατούμενοι στην πρώην Ανατολική Γερμανία δούλευαν για το IKEA αλλά και για τις δυτικογερμανικές εταιρείες Neckermann και Quelle ;

Συγνώμη ζήτησε ο σουηδικός κολοσσός Ikea για την πρακτική να εργάζονται για λογαριασμό του, τη δεκαετία του 1980, πολιτικοί κρατούμενοι στην τότε Ανατολική Γερμανία και να κατασκευάζουν υποχρεωτικά ορισμένα από τα έπιπλα που διέθετε σε όλον τον κόσμο.

Ο γνωστός όμιλος παρουσίασε στο Βερολίνο την έκθεση που είχε παραγγείλει στους ανεξάρτητους πραγματογνώμονες της εταιρείας Ernst & Young, η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «πολιτικοί και ποινικοί κρατούμενοι συμμετείχαν εν μέρει στην παραγωγή επίπλων ή τμημάτων τους τα οποία παραδόθηκαν στην Ikea πριν από 25 με 30 χρόνια».

Στην έκθεση επισημαίνεται ότι οι τότε εκπρόσωποι της εταιρείας γνώριζαν ότι υπήρχε η πιθανότητα πολιτικοί κρατούμενοι να εξαναγκαστούν να εργάζονται στα εργοστάσια της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

«Η εταιρεία έλαβε μέτρα για να διασφαλίσει ότι δεν θα χρησιμοποιούνταν κρατούμενοι, όμως σήμερα είναι σαφές ότι τα μέτρα αυτά δεν ήταν αποτελεσματικά», εξήγησε ο σουηδικός όμιλος.

«Την εποχή εκείνη δεν είχαμε τα σύγχρονα συστήματα ελέγχου και προφανώς δεν κάναμε αρκετά για να εμποδίσουμε τέτοιες μεθόδους παραγωγής», δήλωσε η Ζανέτ Σκέλμοσε, μία από τις εκπροσώπους της εταιρείας εκφράζοντας τη λύπη της για την πρακτική που ακολουθήθηκε.

Η Ikea παρήγγειλε τη μελέτη αφότου πρώην κρατούμενοι, μιλώντας πέρσι στη γερμανική τηλεόραση, κατήγγειλαν ότι τους υποχρέωναν να κατασκευάζουν έπιπλα στα εργαστήρια των φυλακών.
Εάν αρνούνταν κινδύνευαν να οδηγηθούν στην απομόνωση ή να υποστούν άλλες τιμωρίες.

Σύμφωνα με τον γερμανικό Τύπο και άλλες εταιρείες εφάρμοζαν παρόμοιες μεθόδους στην Ανατολική Γερμανία, όπως για παράδειγμα οι δυτικογερμανικές εταιρείες Neckermann και Quelle. Μολονότι πολλοί επέκριναν την Ikea, οι προσπάθειες που καταβάλει τα τελευταία χρόνια για να ρίξει φως στην υπόθεση είναι τουλάχιστον «μια αρχή», δήλωσε ο Ράινερ Βάγκνερ, ο πρόεδρος της Ένωσης Γερμανικών Οργανώσεων Θυμάτων της Κομμουνιστικής Τυραννίας (UOKG) σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ.

Η UOKG και άλλες οργανώσεις ζητούν τη δημιουργία ενός ταμείου για την αποζημίωση όσων των κρατουμένων που στους οποίους είχε επιβληθεί καταναγκαστική εργασία.
Πηγή:news247.gr

Πηγή: left.gr