13 Οκτωβρίου 2008

Global Poverty. We are lucky ! Some people are much more unlucky than us. Παγκόσμια φτώχεια.

Ο ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ συμμετέχει επίσημα στις
15-10-2008 Ημέρα Δράσης των Μπλογκ - ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Γιατί τόσοι φτωχοί; «Οι φτωχοί δεν είναι φτωχοί επειδή δεν έχουν εισόδημα, αλλά επειδή δεν έχουν πρόσβαση στις πλουτοπαραγωγικές πηγές που κάποιοι τους έκλεψαν καταστρέφοντας την ικανότητά τους να ευημερήσουν.

Ο πλούτος που συσσωρεύτηκε στην Ευρώπη προέρχεται από ό,τι έκλεψαν από την Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική. Χωρίς την καταστροφή της ανθούσας νηματουργίας της Ινδίας, τη γενοκτονία των αμερικανικών ιθαγενών φυλών και τη σκλαβιά των Αφρικανών, η Βιομηχανική Επανάσταση δεν θα είχε δημιουργήσει πλούτο για Ευρώπη και ΗΠΑ.



Ήταν βίαιη και ληστρική η ιδιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Τρίτου Κόσμου και των αγορών του που δημιούργησε τον πλούτο του Βορρά και τη φτώχεια του Νότου.

Οταν πατεντάρουν τους σπόρους και οι αγρότες πρέπει να πληρώσουν ένα τρισ. δολάρια στις ΗΠΑ ως "δικαιώματα", η φτώχεια τους αυξάνεται κατά ένα τρισ. δολάρια.

Οταν ιδιωτικοποιούν το νερό και οι μεγάλες πολυεθνικές κερδίζουν ένα τρισ. δολάρια για να το μετατρέψουν σε εμπορευματοποιημένο αγαθό, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι κατά ένα τρισ. δολάρια.

Οι ιατρικές πατέντες αυξάνουν το κόστος των φαρμάκων για το AIDS από τα 200 στα 20.000 δολάρια και για τον καρκίνο από τα 2.400 στα 36.000 δολάρια για ένα χρόνο θεραπείας.

»Τα 50 δισ. δολάρια "βοήθειας" του Βορρά προς τον Νότο είναι απλώς το ένα δέκατο των 500 δισ. δολαρίων που ρέουν από τον Νότο προς τον Βορρά σε πληρωμές τόκων και σε άλλους άδικους μηχανισμούς που επέβαλαν η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Αυτοί κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους».

Αυτά δήλωσε στην «Κ.Ε.» η Βαντάνα Σίβα, ινδή φυσικός, περιβαλλοντολόγος και βραβευμένη ακτιβίστρια κατά της φτώχειας, σε συνομιλία μας κατά την επίσκεψή της φέτος στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης.
  • 18 εκατομμύρια ανθρώπους αφανίζει κάθε χρόνο η πείνακαι κάθε τρία δευτερόλεπτα που περνούν ένα παιδί.
  • Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη τρομοκρατία από την απόλυτη ένδεια, το γεγονός ότι απόψε θα κοιμηθούν νηστικοί 854 εκατομμύρια άνθρωποι, από αυτήν την πραγματικότητα που σκοτώνει ετησίως 10 εκατομμύρια παιδιά;
  • Υπάρχει άραγε πιο επείγον θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης αυτή τη στιγμή στον πλανήτη από το να σωθούν οι ζωές αυτών των παράπλευρων θυμάτων ενός ακήρυχτου πολέμου;
Σε αυτόν τον όμορφο κόσμο, το 21% των κατοίκων της Ελλάδας βρίσκεται επισήμως κάτω από το όριο της φτώχειας και αμείβεται με 850 ευρώ μηνιαίως.

Οι γυναίκες (20,9%), οι ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών (27,9%) και οι νέοι 16-24 ετών (22,7%) είναι οι τρεις κατηγορίες πολιτών στην Ελλάδα που μαστίζονται περισσότερο από τη φτώχεια. Το 40% των φτωχών κατοικούν σε Αθήνα και σε Θεσσαλονίκη. Τα «γκέτο» των φτωχών των μεγάλων πόλεων αποτελούνται από ανέργους, γυναίκες, ηλικιωμένους και νέους. Επιπλέον το 50% του πληθυσμού βιώνει υψηλό βαθμό δυσκολίας στην ικανοποίηση των βασικών του αναγκών και αναγκάζεται να καταφύγει στο δανεισμό από τις τράπεζες μέσω καταναλωτικών δανείων και πιστωτικών καρτών, για να αντιμετωπίσει πάγια έξοδα. Μόνο το 20% του πληθυσμού μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, αφού το 80% όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με λιγότερα από 1.000 ευρώ μηνιαίως.

Ουραγός στις δαπάνες για την παιδεία παραμένει η Ελλάδα, με τις δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ να ανέρχονται στο 3,9% με το μέσο όρο της ευρωζώνης να ανέρχεται στο 5% και της Ευρώπης των 25 στο 5,2%.

Σημειωτέων, ότι αυτό αποτελεί το χαμηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη και το τρίτο χαμηλότερο σε όλη την Ευρώπη μετά τις Μάλτα και Ρουμανία (3,4%).

Επίσης, η χώρα μας κατέχει ακόμη ένα αρνητικό ρεκόρ καθώς η οικονομική βοήθεια προς τους μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα, ανέρχεται στο 2,1% των συνολικών δημόσιων δαπανών για την εκπαίδευση. Στην ζώνη του ενιαίου νομίσματος, μόνον η Πορτογαλία διαθέτει χαμηλότερο ποσοστό ενίσχυσης στους οικονομικά αδύναμους μαθητές.

Λαμβάνοντας υπ' όψιν τα υψηλά ποσά που δαπανούν οι ελληνικές οικογένειες για τις ανάγκες των παιδιών στο λύκειο, γίνεται αντιληπτή η πολύ χαμηλή συνεισφορά και βοήθεια του ελληνικού κράτους.

Ας είναι καλά η αγία ελληνική οικογένεια…


Γιαυτό...



Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδυάζει
εμείς που ζήσαμε φτωχοί
του κόσμου η βροχή δεν μας πειράζει

εμείς που ζούμε μοναχοί.

Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες
τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι χειμώνες
Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι
εμείς που ζήσαμε φτωχοί

του κόσμου η απονιά δεν μας τρομάζει
θα έρθει και για μας μια Κυριακή.

Τα σπίτια είναι χαμηλά
σαν έρημοι στρατώνες

τα καλοκαίρια μας μικρά
κι ατέλειωτοι χειμώνες.

ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ, ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Χιλιάδες άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, χαιρετίζουν την Παγκόσμια Ημέρα για την Παρηγορητική Φροντίδα.
Κεντρικό μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας ’08 ήταν «Η Παρηγορητική Φροντίδα είναι Ανθρώπινο Δικαίωμα».
«Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από καθολικό πόνο. Πολύ λίγοι ευνοούνται από τα αναλγητικά φάρμακα. Όπως πάντα, οι υπό ανάπτυξη χώρες υπολείπονται των προηγμένων. Μόνο 6 χώρες καταναλώνουν το 76% της ετησίως χορηγούμενης Μορφίνης.

Αυτό όμως δεν είναι πρόβλημα που πηγάζει από την υπανάπτυξη αλλά από τη νομοθεσία», τονίζει στο μήνυμά του ο Paul Hunt, υπεύθυνος των Ηνωμένων Εθνών για το δικαίωμα σε υψηλότερα επίπεδα παροχής υγείας και συνεχίζει: «Σας καλώ να δώσετε στο νόημα αυτής της ημέρας την προσοχή που πραγματικά χρειάζεται».

Στην εποχή μας, ενώ υπάρχουν η επιστημονική γνώση, η εξειδίκευση και τα φάρμακα για την ανακούφιση των βασανιστικών συμπτωμάτων των ανίατων ασθενειών, 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, από το σύνολο των 6,7 δισεκατομμυρίων πληθυσμού, δεν απολαμβάνουν αυτό το δικαίωμα. Στην Ελλάδα, παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες, η Παρηγορητική Φροντίδα δεν έχει ακόμη συμπεριληφθεί οργανικά στις κρατικές δομές υγείας.

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παρηγορητικής Φροντίδας, η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. καλεί την κυβέρνηση:
  • Να συμπεριλάβει τη δημιουργία ειδικών ξενώνων και την υποστήριξη της Παρηγορητικής Φροντίδας στις κρατικές δομές υγείας όπως προτείνεται από την ΠΟΥ.
  • Να αναγνωρίσει την πρόσβαση στην Παρηγορητική Φροντίδα ως ανθρώπινο δικαίωμα.
  • Να διαθέσει πόρους για την Παρηγορητική Φροντίδα
  • Να συμπεριλάβει την Παρηγορητική Φροντίδα στα εθνικά προγράμματα ελέγχου του καρκίνου
  • Να συμπεριλάβει την Παρηγορητική Φροντίδα στην αντιμετώπιση των εξελισσόμενων καταστάσεων που απειλούν τη ζωή.
  • Να συμπεριλάβει την Παρηγορητική Φροντίδα στα ειδικά προγράμματα αντιμετώπισης του ΑΙDS
  • Να ενσωματώσει την εκπαίδευση στην Παρηγορητική Φροντίδα στα προγράμματα σπουδών και τα μετεκπαιδευτικά μαθήματα των ιατρικών, νοσηλευτικών και ερευνητικών κέντρων.
  • Να παρέχει εκπαίδευση, υποστήριξη και επίβλεψη στους μη επαγγελματίες εθελοντές φροντίδας.
  • Να εντοπίσει και να καταργήσει τα εμπόδια που συνεπάγεται η νομοθεσία όσο αφορά τη διαθεσιμότητα οπιοειοδών αναλγητικών όπως η μορφίνη.
  • Να καταστήσει την παροχή Παρηγορητικής Φροντίδας και Ανακούφισης Πόνου φυσική συνέχεια του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
  • Να εργαστεί ώστε η Παρηγορητική Φροντίδα να είναι διαθέσιμη σε όλους τους πολίτες στο χώρο επιλογής τους, συμπεριλαμβανομένων των Κέντρων Υγείας, των ειδικών Ξενώνων και τα σπίτια των ασθενών.
«Η πρόσβαση στην καλύτερη δυνατή φροντίδα, όταν είμαστε αντιμέτωποι με ανίατες ασθένειες, είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά είναι ένα δικαίωμα το οποίο πολλοί άνθρωποι, σχεδόν σε κάθε χώρα, στερούνται. Είναι ανάγκη να δείξουμε στις κυβερνήσεις ότι αυτό είναι απαράδεκτο. Παρακαλώ δεχτείτε με σε αυτήν την πρωτοβουλία και κάντε τη φωνή σας να ακουστεί», δήλωσε στην εκδήλωση του -2006- στο Λονδίνο ο Έλτον Τζον.

Ο Μπόνο, του οποίου ο πατέρας πέθανε από καρκίνο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παρηγορητικής Φροντίδας, θεώρησε υποχρέωσή του να μιλήσει για τους «αγγέλους» που φρόντισαν τον πατέρα του: «Στη ζωή, προσπαθείς με όλη σου τη δύναμη να κρατήσεις γερά την αξιοπρέπειά σου. Στο θάνατο μερικές φορές χρειάζεται άλλοι να το κάνουν αυτό για σένα. Οι ξενώνες παρηγορητικής φροντίδας είναι απαραίτητοι. Ξενώνας ήταν διαθέσιμος στον πατέρα μου πριν πεθάνει. Οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί είναι ένα είδος αγγέλων. Σε συνοδεύουν στην πόρτα του θανάτου σου, είναι οι μαίες που σε μεταφέρουν στην άλλη ζωή σου. Η τρυφερότητα και η ανακούφιση που προσφέρουν είναι υποστηρικτική και αντανακλά σε συγγενείς και φίλους. Είναι ευλογία το να μπορεί ο καθένας να την λάβει».

Και συνέχισε, αναφερόμενος στις φτωχές χώρες:

«Στις φτωχότερες χώρες, εκεί που τόσοι άνθρωποι μάχονται για την επιβίωσή τους, οι συνθήκες θανάτου δεν είναι πρώτη προτεραιότητα. Αλλά το πόσο νοιαζόμαστε για την αρρώστια και το θάνατο είναι σίγουρα ένα τεστ για την ανθρωπιά μας. Όπως αγωνιζόμαστε για ισότητα στη ζωή μας θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε και για ισότητα στο θάνατο».

Με ιδιαίτερη ευαισθησία και ενδιαφέρον προσέγγισε το θέμα ο βουλευτής Αττικής κ. Βρεττός.

Ακολουθεί η επίκαιρή ερώτησή του στον υπουργό Υγείας.

ΕΡΩΤΗΣΗ

προς τον

ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ

ΘΕΜΑ: ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ, ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Η προχθεσινή ημέρα, η 11η Οκτωβρίου, είχε ορισθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Παρηγορητικής Φροντίδας, που αφορά στην ποιότητα ζωής, φροντίδα και διευκόλυνση των ασθενών που βασανίζονται από χρόνιους πόνους. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) δέχεται πλέον τον χρόνιο πόνο ως ασθένεια και είναι πια βασικό ανθρώπινο δικαίωμα η με κάθε τρόπο αντιμετώπισή του. Αυτό προϋποθέτει τη θεσμοθέτηση, στους οργανισμούς των νοσοκομείων, Κέντρων Πόνου ή την εφαρμογή του θεσμού της κατ' οίκον νοσηλείας. Όμως, πλην λίγων εξαιρέσεων, δεν έχουν θεσμοθετηθεί Κέντρα Πόνου και η κατ' οίκον νοσηλεία, παρόλο που υπάρχει σχετική υπουργική απόφαση από το 1992, είναι ακόμη ανενεργή. Αλλά και τα Κέντρα Πόνου που λειτουργούν είναι πολύ μικρές μονάδες, με έλλειψη προσωπικού και χώρου.1

Η Ελληνική Εταιρεία Παρηγορητικής Συμπτωματικής Φροντίδας Καρκινοπαθών και μη Ασθενών (ΠΑΡΗΣΥΑ)2 ισχυρίζεται ότι υπάρχει ανάγκη άμεσης αναθεώρησης της παρωχημένης νομοθεσίας της χώρας που αφορά στη διαθεσιμότητα των οπιοειδών αναλγητικών, όπως η μορφίνη και τα παράγωγά της, που η κυκλοφορία τους είναι σήμερα ελλειπής και η διάθεσή τους ιδιαίτερα γραφειοκρατική και αναχρονιστική. Σύμφωνα με την ΠΑΡΗΣΥΑ, στη χώρα μας επιτρέπονται μόνο 4 μιλιγκράμ μορφίνης ανά άτομο ανά μέρα, όταν στη Γαλλία, για παράδειγμα, επιτρέπονται 90 μιλιγκράμ ανά άτομο την ημέρα.

Είναι φανερό ότι η δημιουργία Κέντρων Πόνου σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας, η δημιουργία ειδικών ξενώνων και η εφαρμογή της υπουργικής απόφασης του 1992 για την κατ' οίκον νοσηλεία, θα ικανοποιήσουν, σε μεγάλο βαθμό, το βασικό αυτό δικαίωμα του ανθρώπου να διατηρεί την αξιοπρέπεια του μέχρι το τέλος. Όμως και από αυτούς που δεν υποφέρουν από τερματικές ασθένεις, ένας στους πέντε, σε παγκόσμια κλίμακα, υποφέρει από υψηλότερα ή χαμηλότερα επίπεδα πόνου που υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής τους.3

Ερωτάται ο κος Υπουργός:

  1. Συμφωνεί με τις παραπάνω εκτιμήσεις για την κατάσταση της παρηγορητικής φροντίδας των καρκινοπαθών και-μη-καρκινοπαθών ασθενών;
  2. Θεωρεί ότι πρέπει να υπάρχει στη διάθεσή τους κάθε μέσο για να διατηρήσουν μια αξιοπρεπή διαβίωση μέχρι το τέλος;
  3. Θα προχωρήσει άμεσα στις απαραίτητες ενέργειες;
Αχαρνές, 13 Οκτωβρίου 2008

Ο ερωτών βουλευτής

Ντίνος Βρεττός

Αναζήτηση Εργασίας

Εργασία από την Careerjet

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας

 

Followers