Ιονέσκο από τη Θεατρική Ομάδα «Παντός Καιρού» σε μια εξαιρετική παράσταση.

Η Θεατρική Ομάδα «Παντός Καιρού» παρουσίασε στις 17 και 18 Οκτωβρίου στον θεατρικό χώρο "Πολιτιστικές Απόπειρες" που βρίσκεται στη Νέα Μάκρη το έργο του Ιονέσκο «ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ», σε σκηνοθεσία Δέσποινας Μαραγκουδάκη.

Ένα μικρό διαμάντι που χρειάστηκε να ψάξουμε μέσω των φίλων μας για το ανακαλύψουμε στην θαυματουργή υπόγα της Νέας Μάκρης. Θαυμάσιες ερμηνείες από όλους τους συντελεστές και ιδιαίτερα συγχαρητήρια στην εμπνευσμένη σκηνοθεσία της παράστασης.

O ΙOΝΕΣΚO μας λέει-

« Μπορεί κανείς να τολμήσει τα πάντα στο θέατρο, κι ωστόσο είναι ο χώρος που τολμάει κανείς τα λιγότερα. Οι άνθρωποι θα πουν πως τα έργα μου μοιάζουν με νούμερα του μούζικ χωλ. ή του τσίρκου. Τόσο το καλύτερο, ας συμπεριλάβουμε το τσίρκο στο θέατρο. Ας κατηγορηθεί ο συγγραφέας ως αυθαίρετος. Ναι το θέατρο είναι ο τόπος όπου μπορεί κανείς να είναι αυθαίρετος.

Κατά βάση αυτό δεν είναι αυθαίρετο. Η φαντασία δεν είναι αυθαίρετη, είναι αποκαλυπτική... Αποφάσισα να μην αναγνωρίσω άλλο νόμο πέρα από κείνον της φαντασίας μου. κι αφού η φαντασία υπακούει σε δικούς της νόμους, αυτό είναι μια ακόμα απόδειξη πως σε τελευταία ανάλυση η φύση της δεν είναι καθόλου αυθαίρετη. » « Δεν γράφω έργα για να διηγηθώ μια ιστορία. Ένα θεατρικό έργο είναι μια κατασκευή που συνιστάται από μια σειρά καταστάσεων της συνείδησης, ή απλώς καταστάσεις που εντείνονται, γίνονται όλο και περισσότερο πυκνές, ύστερα περιπλέκονται, είτε για να ξεδιαλυθούν πάλι είτε για να τελειώσουν σε ένα αφόρητο αδιέξοδο ».

« Στο θέατρο ο λόγος δεν είναι αυτοσκοπός αλλά ένα ακόμα στοιχειό μέσα σε πολλά ». « Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω τη διαφορά ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό. Καθώς το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, μοιάζει να συντελεί περισσότερο στην απόγνωση από ότι το τραγικό. Το χιούμορ μας κάνει να συνειδητοποιούμε με μια ελεύθερη διαύγεια το τραγικό ή το ασύνδετο της ύπαρξης του ανθρώπου ».

Το παιχνίδι της σφαγής, δηλαδή το παιχνίδι της απώλειας. Μια επιδημία, μάλλον κάτι πιο ισχυρό, αφού κανένας δεν μπορεί να γλιτώσει από αυτό, έρχεται να δώσει λύσεις βάζοντας τέλος σε κοινωνικοπολιτικά και ψυχοσυναισθηματικά αδιέξοδα.

ΜάρτινΈσσλιν (το θέατρο του παραλόγου).

Με οδηγό τα λόγια του Ιονέσκο είδαμε το τσίρκο γύρω μας. Βασικοί πρωταγωνιστές ένα σύστημα κλόουν, πολιτικό, κοινωνικό, προσωπικό, με άλλα ταχυδακτυλουργικά κόλπα κάθε φορά, που ακόμα και σήμερα, 100 χρόνια μετά από την γέννηση του συγγραφέα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Και όλοι εμείς φορώντας τη δική μας μάσκα συνεχίζουμε σαν μαριονέτες, που άλλοτε ζωντανεύουν και άλλοτε όχι. το δικό μας παιχνίδι.

Σε μια πόλη που συνεχώς κατασκευάζει δρόμους και εμπορικά κέντρα συνεχίζουμε σαν μαριονέτες το δικό μας παιχνίδι. Αφηνόμαστε, προετοιμάζοντας κάθε φορά τη δική μας απώλεια. Το πιστέψατε; θέατρο είναι, δεν μεταδίδεται...Και αν λίγο φοβηθείς ή διασκεδάσεις σημαίνει πως κάτι έχεις νιώσει από αυτό που συμβολικά, ονομάζουμε θάνατο, που και μείς οι ίδιοι φοβόμαστε να το πούμε. Σςςςςς..

Ευχαριστώ το μικρό σπιτάκι μέσα στις μαργαρίτες που άνοιξε τον κήπο του με εμπιστοσύνη για να σπείρουμε όλοι μαζί σπόρους χωρίς να ξέρουμε τι θα ανθίσει από αυτούς. Με στόχο να παίξουμε, να φανταστούμε να μάθουμε να είμαστε όλοι μαζί.

Μαραγκουδάκη Δέσποινα