Και να μην ξεχνάμε οτι ο Κοσμοκαλόγερος τα έγραφε αυτά ΕΝΑ χρόνο πριν οι Έλληνες οδηγηθούν απο την τότε ηγεσία τους στον εξευτελιστικό πόλεμο του 1897.
"Το εκήρυξεν ο θείος Όμηρος προ ετών τρισχιλίων: Εις οιωνός άριστος!...Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν του θειοτάτου αρχαίου ποιητού; Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης;
Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους;
Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας.
Τις ημύνθη περί πάτρης;
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.
Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Και σήμερον, νέον έτος έρχεται. Και πάλιν τι χρειάζονται οι οιωνοί; Οιωνοί είναι τα πράγματα.
Μόνον ο λαός λέγει. Κάθε πέρσυ και καλλίτερα.
Ας ευχηθώμεν το ερχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον".
Εφημερίς "Ακρόπολις", 1 Ιαν. 1896
Τι είχε συμβεί το 1897 ;
Από την σύστασή του το νεοελληνικό κράτος είχε μια παράξενη έλξη τόσο προς τα δάνεια όσο και προς τις οικονομικές κρίσεις. Λες και ο Θεός της παγκόσμιας οικονομίας έχει προσωπικά με αυτήν την γωνιά της γης. Η χώρα μας δανειζόμενη συνεχώς πέρασε αρκετές οικονομικές κρίσεις από τις οποίες πάντα έβγαινε δια της μεθόδου … του δανεισμού.
Όμως δύο είναι οι μεγαλύτερες κρίσεις και είναι κυρίως αυτές που εκτός από την οικονομική ιστορία της χώρας μας έχουν καταγραφεί και στο συλλογικό μας υποσυνείδητο. Την κρίση του 1897 γνωστή από την περίφημη φράση του Χαρίλαου Τρικούπη δυστυχώς επτωχεύσαμε και την σημερινή γνωστή από την φράση – “δεν θα αφήσουμε την χώρα να πτωχεύσει “.Πολλοί έχουν προσπαθήσει να καταγράψουν τις ομοιότητες του τότε και του τώρα. Πολιτικοί, οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί απλοί άνθρωποι, καταναλώνουν χρόνο και φαιά ουσία προσπαθώντας να συγκρίνουν το τότε με το τώρα και καλά κάνουν, ένας λαός χωρίς μνήμη είναι καταδικασμένος να επαναλάβει τα ίδια λάθη.
Όμως εγώ δεν θα ήθελα να σταθώ στις ομοιότητες των δύο κρίσεων αλλά θα ήθελα να σταθώ στις διαφορές .
Ως γνωστό η κρίση του 1897 γνωστή από την περίφημη φράση του Χαρίλαου Τρικούπη "Δυστυχώς επτωχευσαμεν" προήρθε από την αδυναμία του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει τα δάνεια που είχε πάρει κυρίως για να εκσυγχρονίσει τους ελληνικούς σιδηροδρόμους και τα σπατάλησαν ….κυρίως σε άστοχες επενδύσεις σε ρεμούλες και σε κακοδιαχείριση.
Τα περισσότερα από τα χρήματα αυτά τα είχαν δανείσει στο ελληνικό κράτος ο Έλληνας τραπεζίτης Συγγρός και ο φίλος του Δανός Βασιλιάς των Ελλήνων Γεώργιος παίρνοντας ως προμήθεια (χώρια οι τόκοι ) το σαράντα πέντε τοις εκατό (45%) των χρημάτων που δάνειζαν. Δηλαδή για κάθε ένα εκατομμύριο δραχμές που δάνειζαν έδιναν μόνο τις εξακόσιες πενήντα χιλιάδες το χρέος ήταν ένα εκατομμύριο και οι τόκοι λογίζονταν επί του εκατομμυρίου.
Κλεψιά θα μου πείτε αλλά έτσι ήταν τότε οι χρηματοπιστωτικοί κανόνες της εποχής.
Όταν άρχισε να φαίνεται η αδυναμία του ελληνικού κράτους να αποπληρώσει τα δάνεια αυτά τότε ανέλαβαν ξανά δράση οι μεγάλοι αυτοί ευεργέτες .
Ο έλληνας τραπεζίτης Συγγρός και o Δανός βασιλιάς των ελλήνων Γεώργιος οι οποίοι ως ενήμεροι – ο ένας υπουργός οικονομικών και ο άλλος βασιλιάς – μπόρεσαν ή ποιο σωστά πρόλαβαν και πούλησαν τα δάνεια αυτά σε Αγγλικές, Γαλλικές, Γερμανικές και Ρώσικες τράπεζες οι οποίες ανυποψίαστες για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας τα αγόρασαν θεωρώντας τα ως ευκαιρία για υψηλά κέρδη .
Η ιδιοφυής αυτή επιχειρηματική κίνηση είχε τις εξής ιστορικά αποδεδειγμένες συνέπειες.
1) Οι εν λόγω κύριοι πλιατσικολόγησαν αγρίως εις βάρος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
2) Η χώρα σύρθηκε από τις Αγγλικές, Γαλλικές, Γερμανικές και Ρώσικες τράπεζες σε ένα καταστροφικό από την άποψη του ηθικού και των υλικών ζημιών πόλεμο με τους Τούρκους να φτάνουν μέχρι την Αττική και τελικά να προσαρτούν την Θεσσαλία.
3) Τρείς χιλιάδες επτακόσιες πενήντα (3.750) έλληνες σκοτώθηκαν στον πόλεμο που οι ξένοι απατημένοι αγοραστές των δανείων προκάλεσαν με την Τουρκία προκειμένου να πάρουν ως πολεμικές αποζημιώσεις τα δάνεια που από τον Συγγρό και τον Βασιλιά Γεώργιο είχαν αγοράσει αλλά δυστυχώς για αυτούς δεν είχαν αντίκρυσμα.
4) Το Ελληνικό κράτος αναγκάστηκε να πληρώσει με υπέρογκο τόκο τα χρήματα αυτά. Η τελευταία δόση του δανείου αυτού πληρώθηκε το 1981 σχεδόν ενενήντα χρόνια μετά ….
Καλά θα μου πείτε τι έγιναν ο Συγγρός και ο Βασιλιάς Γεώργιος ;
Ο Συγγρός όχι μόνο δεν πήγε φυλακή αλλά με ένα μέρος των κλεμμένων έκτισε το νοσοκομείο Συγγρού , και την Περίφημη φυλακή που πήρε και το όνομα του ενώ ανακηρύχτηκε εθνικός ευεργέτης και προς τιμήν του ονομάστηκε Λεωφόρος Συγγρού ένας από τους μεγαλύτερους δρόμους των Αθηνών.
Ο βασιλιάς απλά παρέμενε βασιλιάς φροντίζοντας να γεμίζουν οι φυλακές και τα σανατόρια και όπως ο φίλος του έγινε και αυτός δρόμος ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου