Ακύρωση (των ακύρων de jure – συνταγματικά και με το φυσικό νόμο jus naturale) των μνημονίων και των εφαρμοστικών και παράπλευρων νόμων.

Συνήθως «λέω πολλά»!

Αναλύω, αποδεικνύω, τεκμηριώνω.

Τουλάχιστον προσπαθώ.

Να επαναλάβω ότι δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε τον παριστάνω. Χρησιμοποιώ δημοσιογραφικά «τα δημοσιονομικά της κυρίας Αιμιλίας», κι από τους γνωστούς οικονομολόγους, τον Κέινς, τον Γκαλμπρέιθ, και τους καθηγητές μου Αγγελόπουλο και Καράγιωργα. Και σε καμμία περίπτωση τον Χάγεκ, τον Φρίντμαν και τα... Φριντμανάκια που διοικούν και καταστρέφουν σήμερα τον κόσμο. Τον Μαρξ τον λαμβάνω υπ’ όψη μου, αλλά δεν τον χρησιμοποιώ σαν εργαλείο, ούτε και την «Πολιτική Οικονομία της ΕΣΣΔ» στον κόσμο της αστικής, νεοφιλελεύθερης κοινωνίας που ζούμε.

Στο θέμα μας, τώρα:

Οι κυβερνήσεις, εδώ και τρία χρόνια μας λένε: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, η λύση είναι μία» και είναι o καταστροφικός, όπως αποδείχθηκε, μονόδρομος των μνημονίων.

Εγώ λέω, οι λύσεις είναι αρκετές, από την πλέον καταστροφική που ακολουθείται μέχρι την πλέον ρεαλιστική, δίκαιη και αποδοτική που προτείνω συνοπτικά παρακάτω και η οποία, λίγο – πολύ, κατά καιρούς έχει προταθεί αποσπασματικά από διαφόρους. Διαφόρους «βαρύγδουπους» και επίσημους φορείς, όργανα, προσωπικότητες.

Οι ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

Πρώτη διαπίστωση: Το Δημόσιο Χρέος (Δ.Χ.) από τη δεκαετία του ’70 μέχρι σήμερα αυξήθηκε δραματικά και σε ορισμένες περιόδους με ξέφρενους ρυθμούς, αφρόνως και αντιπαραγωγικά. Δηλαδή όχι για αναπτυξιακά έργα, για αύξηση της παραγωγής, αλλά για καταναλωτικούς σκοπούς και το χειρότερο για αποπληρωμή παλαιών τοκοχρεωλυσίων.  

Έτσι σε αδρές γραμμές και σε κομβικές ιστορικές στιγμές παρουσιάζει την εξής εικόνα σε απόλυτους αριθμούς και σε σχέση με το ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) ετησίως.

Πρώτη Διαπίστωση: Το Δημόσιο Χρέος τη δεκαετία του ’70 (Χούντα, Μεταπολίτευση, Ν.Δ. Κων/νου Καραμανλή) αυξήθηκε 7,5 φορές, ενώ σε σχέση με το ΑΕΠ μόνο κατά 4,6 εκατοστιαίες μονάδες. Τη δεκαετία του ’80 (ΠΑΣΟΚ – Αναδιανομή απολαβών – ΑΤΑ1 – Συνδικάτα) το Δημόσιο Χρέος αυξήθηκε κατά 21 φορές περίπου, ενώ σε σχέση με το ΑΕΠ, κατά 40,6 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή 9 φορές περισσότερο από την δεκαετία του ’70. Η νοοτροπία έχει αλλάξει, η κλίμακα αξιών έχει ήδη ανατραπεί, ο εκμαυλισμός προάγεται και η σήψη κατά την έκφραση το Ανδρέα, εξαπλούται, σχεδόν γενικεύεται.

Σημειώνουμε ότι την τριετία (1990 – 1993) του Μητσοτάκη το χρέος κάνει ένα άλμα 39 ποσοστιαίων μονάδων επί του ΑΕΠ. 

Ο Σημίτης από το 1996 μέχρι το 2004, παρόλο που διπλασιάζει το χρέος σε απόλυτους αριθμούς – από 98 δις € το 1996, φτάνει το 2004 στα 183,2 δις € – σε σχέση με το ΑΕΠ, που γνωρίζει μεγάλους ρυθμούς αύξησης, - μεσοσταθμικά της τάξεως του 4% ετησίως – το φέρνει στο 99,8%. Καλό; Καθόλου «καλό». Είναι σαν να παίρνετε μισθό 20.000 € το χρόνο και να πρέπει να δίνετε στην Τράπεζα τις 19.960!

Την περίοδο Κώστα Καραμανλή – Αλογοσκούφη (2004 – 2009) το Δημόσιο Χρέος κάνει νέο άλμα και φτάνει τα 299,7 δις € και το 129,7% επί του ΑΕΠ. 

 

Η συνέχεια μάς είναι πολύ γνωστή. Η Τρόικα (Δ.Ν.Τ., Ε.Ε., και ΕΚΤ) αναλαμβάνει να μας «σώσει» δεσποτικά και παρ’ όλα τα κουρέματα κλπ, το χρέος εκτινάσεται στα 344,6 δις € το 2012 ή στο 176,7% επί του ΑΕΠ, το οποίο έχει κατέβει κάτω από τα 200 δις €, ενώ το 2009 ήταν κοντά στα 260 δις €. Αυτό ακριβώς δείχνει πόσο φτωχύναμε.

Τώρα, πρέπει να δουλεύουμε 2 χρόνια “σκλάβοι στις γαλέρες”, για να εξοφλήσουμε τους δανειστές «εταίρους». 

Κουραστήκατε με τους αριθμούς, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Η οικονομία είναι νούμερα. Και τα νούμερα αυτά επιδρούν άμεσα, όπως βλέπετε στη ζωή μας και στην ψυχολογική μας κατάσταση. Η «ψυχολογία» μας στη συνέχεια επιδρά στην οικονομία!

Συμπεράσματα με δυο κουβέντες:

Αυτοί που διαχειρίστηκαν την οικονομία της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια είναι απολύτως υπεύθυνοι για τη σημερινή κατάντια της χώρας και δεν χωρούν ελαφρυντικά. Ούτε της “άγνοιας”, ούτε του “έντιμου βίου”. Κι αυτό το δεύτερο, οφείλουν να το αποδείξουν. Το παράδοξο είναι – όχι και τόσο παράδοξο – ότι αυτοί που ευθύνονται, που μας έφτασαν στο έσχατο σκαλοπάτι της ένδειας, ισχυρίζονται και επιμένουν ότι αυτοί μπορούν να μας σώσουν!

Αυτό είναι λογική παραδοξολογία. Ή αυτοί είναι αφελείς υπεραισιόδοξοι ή εγκληματικά ασυνείδητοι και πονηροί, ή εμείς είμαστε αφελέστατοι ή μαζοχιστές, με αυτοκτονικές τάσεις.

Αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, είναι οι πλέον ακατάλληλοι για να το επιλύσουν.

Το πρόβλημα ΔΕΝ είναι η Ελλάδα

Το πρόβλημα είναι οι Τράπεζες της Ε.Ε.

Ασχέτως όμως με τα παραπάνω στοιχεία που αποτυπώνουν τη δραματική οικονομική κατάσταση της χώρας, την αρνητική εξελικτική πορεία της χώρας ως προς Δημόσιο χρέος σε συνάρτηση με το ΑΕΠ, τη συνολική παραγωγή μας δηλαδή και τους υπεύθυνους, τους συνυπεύθυνους και τους ανεχόμενους και γι’ αυτό ενεχόμενους (δηλ. Τα κόμματα που δεν κυβέρνησαν, αλλά δεν κατήγγελαν, ενώ όφειλαν να γνωρίζουν), η πραγματική κρίση προήλθε από τις Τράπεζες. Ευρωπαϊκές, αμερικάνικες, ελληνικές. Από την ανεύθυνη, ανάλγητη και ασυνείδητη απληστία των τραπεζιτών, μετόχων, goldenboys, που πίστεψαν τις θεωρίες του Φρίντμαν – γιατί τους συνέφερε – ότι «το χρήμα γεννάει χρήμα»!

Το χρήμα δεν γεννάει. Ανεμογκαστριά είναι. Το χρήμα είναι στέρφο! Αλλά οι πονηροί «μάγοι» το παρουσιάζουν να «γεννάει» ό,τι ληστεύει· «νόμιμα» πάντα.

Εμπιστευτικό έγγραφο της ΚΟΜΙΣΙΟΝ –

Η απόδειξη της ενοχής

Και ιδού ο ΕΝΟΧΟΣ και η απόδειξη της ενοχής, που μας κρύβουν εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου.

«Η διάσωση (bailout) των Ευρωπαϊκών Τραπεζών θα μπορούσε να ωθήσει σε κρίση την Ε.Ε.» προειδοποιούσε η αγγλική εφημερίδα The Daily Telegraph (11.2.09) αναφερόμενη σε εμπιστευτικό πολυσέλιδο έγγραφο (17σελ.) της Κομισιόν που συζητήθηκε, στο ECOFIN από τους Υπουργούς Οικονομικών της Ε.Ε. την προηγούμενη στις 10 Φεβρουαρίου 2009.

Στο εμπιστευτικό αυτό έγγραφο γίνεται λόγος για «τοξικά» περιουσιακά στοιχεία που παρουσιάζουν οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες, στους ισολογισμούς τους, ύψους 16.300.000 εκατομ. λιρών, δηλαδή κάπου 18,6 τρισεκατομμύρια ευρώ. 

Στον υπότιτλο δε επισημαίνει ως Προμηθέας, αυτό ακριβώς το οποίο συμβαίνει αυτή τη στιγμή:

«Η διάσωση των Τραπεζών, από τα τοξικά περιουσιακά τους στοιχεία, θα μπορούσε να βυθίσει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίση, σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο των Βρυξελλών». Αναφέρεται στους φόβους των επενδυτών για την «ικανότητα των χωρών όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Βρετανία, ν’ αποπληρώσουν τα χρέη τους». 

Υπογραμμίζει τον κίνδυνο από τη χαμηλή επίδοση ορισμένων οικονομιών της Ε.Ε. και ότι οι Υπουργοί και οι αξιωματούχοι φοβούνται ότι η όλη διαδικασία θα μπορούσε να οδηγήσει σε φαύλο κύκλο, που απειλεί να καταστρέψει τόσο το ευρώ, όσο και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.

Το έγγραφο προειδοποιούσε για την επίδραση ορισμένων σημαντικών παραμέτρων, όπως των διευρυνόμενων δημοσιονομικών ελλειμάτων, των αυξανόμενων δημοσίων χρεών κλπ.

Αυτά μας τα ‘κρυψαν και μας έλεγαν για «γάμους» και κουφέτα, ενώ η φαντασιακή λύση στο πρόβλημά τους ήταν να θυσιασθεί η «Ιφιγένεια» - η Ελλάς – μπας και φυσήξει ούριος άνεμος. Σκοπός τους όμως δεν ήταν αυτός. Προγραμματισμένος σκοπός δεν ήταν να παίξει η Ελλάδα στην Ευρώπη, το ρόλο της Lehman Brothers.

Προγραμματισμένος σκοπός των αρπακτικών της παγκόσμιας οικονομίας, που ελέγχουν ποικιλοτρόπως τις πολιτικές ηγεσίες και τους αξιωματούχους, για να ικανοποιήσουν την ακόρεστη δίψα τους για πλούτη και εξουσία είναι να ελέγξουν και στη συνέχεια ν’ αρπάξουν τις περιουσίες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές όλων των χωρών, αλλά και των λαών· τις ιδιωτικές περιουσίες, μέσω της υπερφορολόγησης και της μείωσης του παραγόμενου προϊόντος· της φτωχοποίησης. Ναι· είναι ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ.

Η ΛΥΣΗ

Η λύση του «δράματος» σε αδρές γραμμές συνίσταται στην αντίδραση και οργανωμένη ενεργητική αντίσταση των λαών με την άσκηση ασφυκτικής πίεσης στις πολιτικές ηγεσίες τους, στη δημόσια Διοίκηση και στη Δικαιοσύνη, με διαφορετικούς τρόπους, κατά περίπτωση.

- Αλλαγή των Συνθηκών Μάαστριχτ, Λισσαβώνας κ.αλ.

- Αλλαγή πολιτικών ηγεσιών και νοοτροπιών.

- Ακύρωση (των ακύρων de jure – συνταγματικά και με το φυσικό νόμο jus naturale) των μνημονίων και των εφαρμοστικών και παράπλευρων νόμων.

- Σε συνεργασία με τις άλλες χώρες της Ευρώπης, ή των θιγομένων χωρών και στην ανάγκη μονομερώς. Διαγραφή των χρεών που έχουν προέλθει από ανατοκισμό και υψηλά επιτόκια ή με τεχνητή ανάγκη.

- Διεκδίκηση των απαιτήσεών μας από τη Γερμανία (κατοχικό δάνειο, πολεμικές αποζημιώσεις).

- Προγραμματισμός της παραγωγής πάνω στα νέα δεδομένα.

Βρισκόμαστε σε έκτακτη ανάγκη. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι άλλαξαν τα δεδομένα. Αν θέλουν ειρήνη – που τους συμφέρει – πρέπει να πάψουν ν’ αρπάζουν και να αδικούν· πρέπει να χάσουν μεγάλο μέρος της ανεξέλεγκτης μέχρι τώρα λείας τους. 

Για λεπτομέρειες θα επανέλθω, αν είμαι καλά.

――――――――

1. ΑΤΑ = Αυτόματη Τιμαριθμητική Αναπροσαρμογή του Α. Παπανδρέου.

ΠΗΓΗ : ΕΒΔΟΜΗ