Κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία αυτής της πόλης ως Παλλήνη, συνεχίζεται ως Χαρβάτι και φθάνει στις ημέρες μας ξανά ως Παλλήνη. Κανείς όμως από τους Μεσογείτες δεν την ανέφερε με το αρχικό της όνομα μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του 80. Όλοι το Χαρβάτι ήξεραν, όπως και την Παιανία ως Λιόπεσι. Τα Σπάτα έμειναν Σπάτ-α από το όνομα ενός Αρβανίτη φύλαρχου της περιοχής, του Μπούα Σπάτ.
Σύμφωνα με τον γιατρό Κώστα Πρίφτη, ερασιτέχνη ιστοριοδίφη, ο οποίος είναι ο μοναδικός που έχει γράψει μονογραφία για το Χαρβάτι, η θέση του είναι ότι η ονομασία «Χαρβάτι» έρχεται από το αραβικό «χαρμπάτ», που σημαίνει «ερείπια», και προφανώς αναφερόταν σε κάποιο ερειπωμένο κτίσμα της περιοχής. Μετά την επανάσταση του 1821 πιθανόν, μια και η περιοχή πέρασε από τα χέρια των Τούρκων στα χέρια Αρβανιτών, σε δημοπρασία αγοράστηκε από τον Γάλλο Roussoux και αργότερα πέρασε στην ιδιοκτησία της οικογενείας Καλιφρονά, που από το όνομα της Ανθούσας Καλιφρονά πήρε την ονομασία της η περιοχή της Ανθούσας.
Ο κ. Κωνσταντίνος Ρομποτής, τ. πρόεδρος του συλλόγου «Παλληνεύς», αναφέρει ότι το Χαρβάτι, με βασιλικό διάταγμα (ΦΕΚ 18) στις 27/1/1905 μετονομάστηκε σε Παλλήνη και από τότε ονομάζεται επίσημα έτσι.
Οταν ρωτήθηκε ο γιατρός ότι υπάρχει διάταγμα για τη μετονομασία του Χαρβατιού, απάντησε: «Καλά, χαιρέτα μας». Δεν αμφισβήτησε το διάταγμα, αλλά την αποτελεσματικότητά του. Και είναι σαφές ότι εάν μέχρι τη δεκαετία του '70 το ξέραμε σαν Χαρβάτι, η μετονομασία του σε Παλλήνη είχε παραμείνει ανενεργή, όπως είχε συμβεί και με το Ιλιον, που το είχε μετονομάσει ο Οθων, αλλά οι περισσότεροι επιμένουν να το λένε Λιόshα. Το Χαρβάτι ουσιαστικά μετονομάστηκε σε Παλλήνη όταν η περιοχή κατοικήθηκε και η αρχική ονομασία του εξαφανίστηκε επειδή οι γηγενείς ήταν ελάχιστοι, κάτι ανάλογο δηλαδή με τον Ασπρόπυργο, τον οποίο μόνο οι παλιές αρβανίτικες οικογένειες συνεχίζουν να αποκαλούν «Καλύβια».
Το θέμα των μετονομασιών των ελληνικών τοπονυμίων έχει ομοιότητες με τη βίαιη προσπάθεια εκκαθάρισης της ελληνικής γλώσσας από τις τουρκικές λέξεις στις αρχές του 20ού αιώνα. Για πολλά χρόνια η Ελλάδα βρέθηκε να μιλάει δύο γλώσσες, την επίσημη, στην οποία ο ανύπαντρος λεγόταν «εργένης», και την καθομιλουμένη, στην οποία ονομαζόταν «μπεκιάρης». Το κράτος δεν είχε κανένα λόγο να επέμβει. Οι τούρκικες λέξεις με τον χρόνο εξαφανίστηκαν, μια και μετά την τουρκοκρατία δεν υπήρχαν Τούρκοι να τις θυμίζουν. Η ειρωνεία είναι ότι στην τεχνολογική ορολογία προπολεμικά οι λέξεις της καθομιλουμένης ήταν οι γαλλικές, από τις οποίες μας έμειναν το «μοτέρ» του αυτοκινήτου με το «καρμπιρατέρ», το «ντιστριμπιτέρ» και το «βεντιλατέρ», ενώ τις τούρκικες λέξεις τις εξαφάνισε η τηλεόραση και τις αντικατέστησε με αγγλικές.
Σας μεταφέρουμε την επιστολή του μέλους του Δ.Σ του Αναπτυξιακού & Επιστημονικού Συνδέσμου Παλλήνης, Γ. Αποστολίδη που με γλαφυρότητα μας μεταφέρει κάποιες βασικές αλήθειες που πρέπει, ειδικά, οι νέοι μας συμπολίτες να γνωρίζουν.
Επιστολή στον νέο συμπολίτη μας .
Κέρδος για αυτούς είναι η γνώση και ο πολιτισμός. Ενώ τα χρήματα, τα έχουν για να επιβιώνουν με αξιοπρέπεια και δεν είναι αυτοσκοπός τους.
Στον αρχαίο παραδοσιακό κόσμο οι άνθρωποι , έχτιζαν τις πόλεις τους με σκοπό, αυτές να γίνουν ένας χώρος κύησης του ανθρώπου, που θα τον βοηθάει να ξεφύγει από την υλική ύπαρξη του και να κατακτήσει την ψυχολογική, πολιτιστική και πνευματική διάσταση. Με τον ίδιο τρόπο κτίσθηκε και ο τόπος που εμείς ( άλλοι παλαιοτέρα και άλλοι πιο πρόσφατα) αποφασίσαμε να στεγάσουμε τα όνειρα και τις οικογένειές μας.
Αυτόν τον τόπο, τα αρχαία χρόνια τον ονόμαζαν Παλλήνη, γιατί ο πρώτος βασιλιάς του, κατά τη μυθολογία ήταν ο Παλλάς, που δεν ήταν ένας τυχαίος βασιλιάς , ήταν αδελφός του πανίσχυρου Αιγέα, του βασιλιά της Αθήνας και επομένως θείος του Θησέα, διάδοχου του θρόνου των Αθηνών.
Tα χρόνια της Τουρκοκρατίας ,τον ονόμασαν Χαρβάτι, γιατί κάποιος Harvat μπέης κατείχε το τεράστιο τσιφλίκι της Παλλήνης , γι' αυτό το χωριό, το ξέρουμε σαν Χαρβάτι και ξεχνιέται το πραγματικό ιστορικό όνομα του.
Σήμερα ,ίσως κάποιοι μεγάλοι επιχειρηματίες θα ήθελαν να έχουν την τύχη του Harvat μπέη και την ονομάσουν «Μ…πόλη»,αντίστοιχης ονομασίας της Βωβόπολης, όπως κάπου αναφέρεις στην συνέντευξη σου.
Αυτά λέει η ιστορία του τόπου. Ένα παραμύθι όμως λέει, ότι οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν, ότι την Ακρόπολη την έστησε η θεά Αθηνά και κουβαλούσε τεράστιους βράχους από την περιοχή της Παλλήνης .
Ένας μάλιστα από αυτούς, ξέφυγε από τα χέρια της και …έτσι δημιουργήθηκε ο Λυκαβηττός.
Επειδή γνωρίζω καλά ότι πίσω από ένα παραμύθι κρύβεται ένας μύθος και πίσω από ένα μύθο μια αλήθεια, αν αποσυμβολίσουμε το παραμύθι θα διαπιστώσουμε ότι ο Παρθενών χτίσθηκε πάνω στην Ακρόπολη και θεωρείται αρχιτεκτονικό αριστούργημα γιατί κατασκευάστηκε με τέτοιο τρόπο, που εκμεταλλευόμενος το ΦΩΣ του ηλίου, φαντάζει από μακριά ΙΣΙΟΣ ,ενώ δεν είναι, και μεγαλύτερος από αυτό που είναι.
Αξίζει επίσης να παρατηρήσουμε ,ότι το φως του ΗΛΙΟΥ στην Αττική, πρώτα λούζει τους λίθους της Παλλήνης και μετά τα μάρμαρα του Παρθενώνος.
Ίσως δε ,να μην είναι καθόλου τυχαίο, που το Λιοντάρι της Κάντζας είναι ΛΙΘΙΝΟ και όχι μαρμάρινο…
Ακόμη θα διαπιστώσουμε από ιστορικές καταγραφές , ότι αυτή η περιοχή ήταν ένα ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, όπου μετά από μεγάλες και σκληρές μάχες, κατέστειλε ΤΥΡΑΝΝΙΑ και συνέβαλε ώστε στην Αθήνα να λειτουργήσει ένα ανθρωποκεντρικό πολιτικό καθεστώς ,που ονομάστηκε ¨Χρυσούς Αιών¨.
Σε αυτόν τον τόπο έρχεσαι να μείνεις και ελπίζω ότι θα λάβεις σοβαρά υπ΄ όψιν σου τα παραπάνω.
Διαβάζοντας όμως προσεκτικά τις θέσεις και τις απόψεις που καταθέτεις στην εφημερίδα (ΝΕΟΛΟΓΟΣ) με λύπη μου διαπιστώνω ότι προβάλεις έντονα την «ΙΣΧΥ» των συμφερόντων που υπηρετείς, την επιστημονική γνώση αντί της «ΣΟΦΙΑΣ», ενώ δεν αναφέρεσαι πουθενά για το «ΚΑΛΛΟΣ» του έργου.
Σε ένα τόπο που έχει οργανωμένη κοινωνία χιλιάδες χρόνια τώρα, είναι σίγουρο ότι και αν ακόμη σταματήσουν οι άνθρωποι να μιλούν για την ιστορία του, θα μιλήσουν οι πέτρες του.
Ας θεωρήσουμε λοιπόν βέβαιο ότι κατά την διάρκεια των ¨όποιων¨ εκσκαφών γίνουν, σε μεγάλο βάθος, π.χ. υπόγειοι χώροι στάθμευσης, αυτές οι πέτρες θα έρθουν στο φως του Ήλιου και θα πουν πολλά αυτή τη φορά.
Αυτά τα θέματα συζητά μια μικρή ομάδα ανθρώπων στα καφενεία της Παλλήνης και μετά από πολύ μεγάλη σκέψη, αποφάσισε να τα πει και σε μεγαλύτερο κύκλο, να συσκεφτεί και να ανταλλάξει απόψεις σε πολιτιστικά & φιλοσοφικά θέματα.
Έτσι με αφορμή το καλωσόρισμά σου, ανακοινώνουμε και εμείς οι λίγοι, κατ΄ επιλογή, την ίδρυση και λειτουργία του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ & ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ ΠΑΛΛΗΝΗΣ , ελπίζοντας ότι θα εκμεταλλευτούμε τον ΑΙΟΛΟ και τους ασκούς του, ώστε να πνεύσουν ούρια, στο πλοίο της πόλης μας, που θα την οδηγήσει στην ΙΘΑΚΗ της …
Με σεβασμό στον Ξένιο Δία
Αποστολίδης Γιώργος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου