22 Μαρτίου. Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό. Η ανεπάρκεια του νερού, στο επίκεντρο του φετινού εορτασμού

Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό καθιερώθηκε στη συνδιάσκεψη του ΟΗΕ σχετικά με το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη, που πραγματοποιήθηκε στο Ρίο Ντε Ζανέιρο της Βραζιλίας το 1992. Τη σχετική απόφαση πήρε η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 22 Δεκεμβρίου του 1992, που όρισε την 22α Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό.

Το Νερό, ο επονομαζόμενος και λευκός χρυσός, πηγή ζωής για τον άνθρωπο, βρίσκεται ανισομερώς κατανεμημένο στον πλανήτη.

- Το 1/6 του πληθυσμού της γης, δηλαδή πάνω από 1 δισεκατομμύριο ψυχές, δεν έχουν πρόσβαση σε υδάτινες πηγές.

- 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι πίνουν νερό από μη ασφαλείς πηγές.

- 2,5 δισεκατομμύρια στερούνται και των πλέον βασικών συνθηκών υγιεινής.

- 400.000.000 εκατομμύρια παιδιά, σχεδόν το 1/5 των παιδιών του κόσμου, στερούνται ακόμη και την ελάχιστη ποσότητα καθαρού νερού που χρειάζονται για να ζήσουν.

- 5 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες σχετιζόμενες με μολυσμένα ύδατα, 10 φορές περισσότεροι από αυτούς που σκοτώνονται κάθε χρόνο σε πολέμους.

- 300 σημεία σ' όλο τον πλανήτη είναι δυνητικά πεδία συγκρούσεων σχετικά με το νερό, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Το πρόβλημα είναι έντονο και στη γειτονιά μας, ιδίως στη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία, χάρις στα δύο μεγάλα ποτάμια, τον Τίγρη και τον Ευφράτη, που πηγάζουν από τα εδάφη της και τα τεράστια φράγματα που κατασκευάζει, προαλείφεται για περιφερειακή δύναμη στην περιοχή.

Ο ΟΗΕ ξεκίνησε από τον Απρίλιο του 2004 δεκαετή καμπάνια με τίτλο «Νερό για Ζωή». Στόχος των δράσεων, που θα εφαρμοστούν από τις κυβερνήσεις όλων των χωρών του κόσμου, είναι η μείωση στο ήμισυ του αριθμού των ανθρώπων που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και στις βασικές συνθήκες υγιεινής.

Σύμφωνα με στοιχεία της Γιούνισεφ, το ακάθαρτο νερό και η έλλειψη εγκαταστάσεων υγιεινής, οδηγούν στο θάνατο τουλάχιστον ενάμιση εκατομμύριο παιδιά από όλο τον κόσμο.

Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας, η ετήσια κατανάλωση νερού ξεπερνά τα 800 κυβικά ανά κάτοικο όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι κάτω από 600 κυβικά ανά κάτοικο.

Στην Ελλάδα, οι ανθρώπινες δραστηριότητες και η βιομηχανοποίηση της γεωργίας επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τους υδάτινους πόρους αφού συνεχώς η ζήτηση για καθαρό νερό αυξάνεται.

Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και επισημαίνουν ότι φέτος λόγω της ανομβρίας, η ανάγκη για εξοικονόμηση του νερού είναι μεγαλύτερη όσο ποτέ.

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Υδρογεωλογίας, Γεώργιος Στουρνάρας σε ομιλία του αναφέρει:
«Οι επιπτώσεις στη χώρα μας από την παρατεταμένη ανομβρία και τις αυξημένες συνθήκες εξατμίσεως αναμένονται σημαντικές, τόσο στα επιφανειακά υδατικά συστήματα, όσο, κυρίως, στα υπόγεια αντίστοιχα υδατικά συστήματα. Οι επιπτώσεις αυτές θα είναι σημαντικότερες στις περιοχές που συνδέουν την άρδευση ή την ύδρευση τους με υπόγεια νερά, ιδιαιτέρως σε περιοχές όπου, ήδη, έχει παρατηρηθεί υπεράντληση των υδροφόρων οριζόντων". Η περιοχή μας, ανήκει σε αυτές τις περιοχές. Είναι πλέον γνωστό σε όλους, ότι βρίσκεται στη ζώνη της ερημοποίησης. Οι μακρές περίοδοι ξηρασίας σε συνδυασμό με την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, αλλά και την κακή διαχείριση των υδάτινων πόρων, κάνουν ορατό το εφιαλτικό σενάριο, που θα ανοίγουμε τη βρύση και δεν θα έχουμε νερό.

Για την αντιμετώπισή του πρέπει να πάρουμε μέρος όλοι μας - ατομικά-, αλλά και συλλογικά, με πρωτοπόρους τους οργανισμούς που διαχειρίζονται το νερό. Καλά είναι τα μέτρα εξοικονόμησης ή οι προσπάθειες ανάπτυξης των υποδομών. Πότε όμως θα μιλήσουμε για αλλαγή νοοτροπίας στις καλλιέργειες;

• Ποιος θα εκπαιδεύσει τους καλλιεργητές στο να αλλάξουν τη συμβατική γεωργία με την βιολογική, που δεν κάνει σπατάλη νερού; Ποιος θα μιλήσει για μία μόνο καλλιέργεια τη σεζόν και όχι για τρεις που δυστυχώς υπάρχουν ελάχιστοι που όμως το κάνουν;

• Ποιος θα εκπαιδεύσει τον συμπολίτη μας να μην ποτίζει ελιές ή άλλα δένδρα με το «μάτι», δηλαδή να θεωρεί ότι ποτίστηκαν τα δένδρα του μόνο αν διαπιστώσει ότι βουλιάζει το χώμα από τη ποσότητα νερού, που έχει ρίξει;

Και ας μιλήσουμε για το πόσιμο νερό. Ποιος θα μάθει σε μας και στα παιδιά μας ότι:

• Δεν πρέπει να αφήνουμε το νερό στη βρύση να τρέχει αν δεν το χρησιμοποιούμε, όπως για το πλύσιμο των δοντιών, το ξύρισμα κλπ;
  
• Ποιος θα ενημερώσει τη νοικοκυρά να μην βάζει πλυντήριο ρούχων ή πιάτων αν δεν είναι γεμάτο;
  
• Ποιος θα ενημερώσει τον καταναλωτή για το πόσο νερό χάνεται από μια μικρή διαρροή στο καζανάκι της τουαλέτας ή από μια βρύση;
  
• Θα μάθουμε άραγε ότι τον κήπο πρέπει να τον ποτίζουμε απόγευμα ή βράδυ για μεγαλύτερη οικονομία στο νερό;