ΕΣΥ εγώ και όλοι μας στο έλεος του διαλυμένου συστήματος ΥΓΕΙΑΣ μας.

Αναδημοσιεύεται το επόμενο περιστατικό "καθημερινής τρέλας" που συμβαίνει στα Νοσοκομεία γιατί πραγματικά ο απλός πολίτης αισθάνεται κυριολεκτικά απροστάτευτος. Έχει σημασία σε ποιο Νοσοκομείο συνέβη ; παντού το ίδιο ΕΣΥ δεν έχουμε ; Ένας άνθρωπος που έχει χάσει ένα παιδί πριν 7 μήνες και ξαναζεί παρόμοιο εφιάλτη σε νέα εγγυμοσύνη της γυναίκας του, απορώ πως μπόρεσε και δεν έκανε χειρότερα από αυτά που αναφέρει στην ανοικτή επιστολή του στη συνέχεια. Θα μπορέσει η νέα υπουργός, έστω να μαζέψει, όλα αυτά τα λαμόγια που παίζουν με τον ανθρώπινο πόνο καθημερινά ; ...


Πραγματικά δεν καταλαβαίνω που βρίσκω το κουράγιο και γράφω αυτή μου την καταγγελία.

Θα το κάνω όμως για να δείξω πόσο ελεεινοί είναι μερικοί γιατροί, σε σημείο να μη σέβονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Σήμερα το απόγευμα, γυρνώντας από τη δουλειά μου, αντίκρισα τη σύζυγό μου να φοράει κρύες κομπρέσες, να είναι τυλιγμένη με 3 κουβέρτες και να παραπονιέται για δύσπνοια και για υψηλό πυρετό. Ψάχνοντας για εφημερεύοντα νοσοκομεία, διαπιστώσαμε πως εφημέρευε το Ιπποκράτειο και ο Άγιος Δημήτριος (το πρώτο είχε εφημερία στα μαιευτικά και το δεύτερο στα παθολογικά). Αναφέρω το Ιπποκράτειο, λόγω του ότι η γυναίκα βρίσκεται στον 4ο μήνα της κύησής της και σαν πρώτη σκέψη, επιλέξαμε να επικοινωνήσουμε με αυτό για να δούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Εν πάση περιπτώσει, καλέσαμε το Ιπποκράτειο, του οποίου οι γιατροί μας παρέπεμψαν στο Άγιος Δημήτριος, λόγω του ότι εκτός από παθολογικά, υπάρχει και υπερηχογράφος, για να ελέγξουμε το μωρό αν τυχόν τρέχει κάτι. Βέβαια ο κύριος λόγος ήταν ότι μάλλον επρόκειτο για κάποια λοίμωξη και αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να ελέγξουμε. Φτάσαμε στις 21:00 στο Άγιος Δημήτριος. Μέτρησα 15 άτομα να περιμένουν στη σειρά. Στις 21:30 ο αριθμός ήταν ο 091, ενώ εμείς είχαμε το 107. Στα επόμενα λεπτά, η κατάσταση έδειχνε ότι θα τελειώναμε πολύ γρήγορα, λόγω του ότι γύρω στις 22:00 είχαμε φτάσει στο 100. Αμ δε... Οι γιατροί χαζολογούσαν, μιλούσαν για καφέδες, για τσιγάρο και άλλα συναφή. Όλοι δείξαμε κατανόηση, γενική εφημερία βλέπεις, αξίζουν κι αυτοί ένα διάλλειμα. Ούτως ή άλλως δεν υπήρχε κανένα σοβαρό περιστατικό, οπότε εξ ου και η κατανόηση. Έλα όμως που ο καφές και τα τσιγάρα δεν τελείωναν, ενώ τα γέλια έδιναν και έπαιρναν μέσα στο ιατρείο! Αγανακτισμένος, χτύπησα την πόρτα και ζήτησα εξηγήσεις. Σχεδόν με πέταξαν έξω, κλείνοντας σχεδόν αστραπιαία την πόρτα. Ξαναμπήκα μέσα, αναφέροντας πως πρόκειται για έγκυο γυναίκα και λόγω του ότι δεν γνωρίζουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, καλό θα ήταν κάποιος να τη δει. Με τα πολλά, τη δέχτηκαν, ενώ μετά από λίγο την έστειλαν για εξέταση αίματος και ούρα. Μέχρι στιγμής, μπορώ να πω ότι είχαμε την κατάσταση υπό έλεγχο. Τώρα αρχίζει το καλό.... Δώσαμε τα δείγματα και περιμέναμε 1 ώρα για τα αποτελέσματα. Αυτό δεν μας πείραξε καθόλου, αφού και στο παρελθόν, τόσο περίπου ξέραμε ότι κάνουν να βγουν τα αποτελέσματα. Στις 23:15 περίπου, πήραμε αποτελέσματα από το μικροβιολογικό και γυρίσαμε στο παθολογικό για να δούμε τι παίζει. Ξέχασα να αναφέρω πως αφού την έστειλαν στο μικροβιολογικό, της ειπαν πως μόλις πάρει τα αποτελέσματα να γυρίσει και να μπει άμεσα χωρίς να περιμένει σειρά. Έτσι κι έγινε λοιπόν. Προσπάθησε η γυναίκα στο μαύρο της το χάλι να μπει μέσα, αλλά μάταια, λόγω του ότι είχαν επείγον περιστατικό. Δείξαμε εκ νέου κατανόηση, άλλωστε επρόκειτο για μια ζωή σε σοβαρή κατάσταση. Έλα όμως πάλι που αφού βγήκε το επείγον, ξαναπροσπαθήσαμε να μπούμε, με τα ίδια πάλι αποτελέσματα. Μας έβγαζαν συνεχώς έξω λέγοντάς μας να περιμένουμε.... Αφού το ρολόι είχε δείξει πλέον 23:45, αγανακτήσαμε και επιχείρησα να μπω μέσα ζητώντας εξηγήσεις. Βγήκε ένας γιατρός και σχεδόν σπρώχνοντάς με μου είπε επί λέξη: Θα περιμένετε κύριε. Του λέω τι να περιμένω; Δεν κάνω και τίποτε άλλο εδώ και 1 ώρα! Τα ψιλοπήρε ο "κύριος" και μου λέει τότε "Θα περιμένετε όσο θέλω εγώ!!!" Τι το ήθελε..... Μας άκουσε όλος ο διάδρομος. Έχοντας μια μικρή ακόμα δόση ψυχραιμίας του ζητάω να ξαναπεί το ίδιο στην κάμερα του κινητού μου. Κώλωσε ο "κύριος" και μου είπε να περιμένω 1 λεπτό και πως θα περάσουμε μέσα. Μάταια..... Τα λεπτά περνούσαν και εμείς στην αναμονή. Ποιος είδε τον Κύριο και δεν τον φοβήθηκε. Μη μπορώντας άλλο να αντέξω την αδιαφορία, σχεδόν του επιτέθηκα, αναφέροντάς του περιστατικό τον περασμένο Αύγουστο, όπου λόγω λάθους των γιατρών έχασα ότι πολυτιμότερο είχα. Αφού αδιαφόρησαν και πάλι, πήρα τη σύζυγό μου και φύγαμε. Πλέον, νιώθει κάπως καλύτερα, απλά θα την παρακολουθώ όλη νύχτα, μην έχουμε πάλι κανένα απρόοπτο. Αυτός είναι φίλοι και φίλες ο Άγιος Δημήτριος (το παθολογικό του τουλάχιστον). Να τον χαίρονται..... Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενό μου, απλά ήθελα λίγο να τα βγάλω από μέσα μου, γιατί πραγματικά πνίγομαι...