14 Αυγούστου 2010

Το κουβαδάκι σας, τοκογλύφοι της παραλίας και εκτός παραλίας!

Η Ελλάδα μας είναι τόσο πλούσια σε φυσικό κάλλος που μόνο η πέννα του ποιητή μπορεί να εξυμνήσει. Εμείς το μόνο ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε είναι, αφενός να διατηρήσουμε αυτό το απίστευτο φυσικό κάλλος και αφετέρου να το προστατεύσουμε από κάθε λογής αετονύχηδες που καραδοκούν να εκμεταλλευτούν τα πάντα.

Μια από τις ομορφότερες παραλίες, κάπου στην Αργολίδα, είναι αυτή που βλέπετε στην σπόμενη φωτο. Εκεί λοιπόν έχουν στηθεί δύο επίσημοι ενοικιαστές της παραλίας, οι οποίοι, έχοντας υπογράψει επίσημη σύμβαση με τον Δήμο της περιοχής, την έχουν μοιράσει στη μέση και πουλάνε σκιά και αναψυκτικά.

Τι πιο συνηθισμένο άλλωστε. Παντού το ίδιο δεν συμβαίνει ; περίπου.

Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε να γνωρίσουμε αυτή τη παραλία και το Σάββατο διαλέξαμε την μια πλευρά της. Πληρώσαμε συνολικά 5 € για την ενοικίση σε δύο ξαπλώστρες και την ομπρέλα.

Την επόμενη ημέρα αποφασίσαμε να πάμε στην άλλη πλευρά της παραλίας (δεξιά του δρόμου). Εκεί, για τις ίδιες υπηρεσίες μας ζήτησαν 15 €.
Αναζήτησα τον υπεύθυνο, γιατί μου φάνηκε εντελώς παράλογο, μιας και είχα από την προηγούμενη ημέρα το μέτρο σύγκρισης. Του ζήτησα λοιπόν εξηγήσεις για την τριπλάσια τιμή από αυτή του άλλου ενοικιαστή στην ίδια παραλία. Μου απάντησε πως οι πολυθρόνες του είναι ξύλινες και όχι αλουμινένιες ! Μα και οι αλουμινένιες ξαπλώστρες σας, του απάντησα, πως έχουν 10 € αντί 5€ στην άλλη πλευρά της παραλίας.

Μου απάντησε πως ελεύθερη αγορά έχουμε κλπ.

Η απόδειξη που ακολουθεί, απλά αποδεικνύει κάτι που το ξέρουν όλοι αλλά που λίγοι τολμάνε να το αναφέρουν.
Στην συζήτηση που είχα με το αφεντικό της παραλίας, πολλοί ήταν αυτοί που και είδαν αλλά και άκουσαν, γιατί φρόντισα να ακούγομαι για να δω αν πράγματι υπάρχουν κάποιοι με διαφορετική άποψη από την δική μου.

Εσείς τι πιστεύετε ; πως κάποιος ή κάποια μπήκε στον κόπο να μπει στην κουβέντα μας ;

ΚΑΝΕΙΣ.

Επιστρέφοντας στις ξαπλώστρες και μαζεύοντας τα πράγματά μας, κάποιο ζευγάρι έσπευσε να μας ζητήσει την άδεια για να πάρουν θέση στις ξαπλώστρες που θα αφήναμε. Μας ευχαρίστησαν ευγενικά και όταν πλησίασαν τους είπα ότι δεν χρειάζεται να μας ευχαριστήσουν για κάτι που θα το πληρώσουν σε τριπλάσια τιμή απ' ότι στην άλλη πλευρά της παραλίας!

Οί άνθρωποι δεν πρόλαβαν να αφήσουν την τσάντα τους να αναπαυθεί στην βασιλική ξαπλώστρα, έκαναν μεταβολή, μας ευχαρίστησαν, πραγματικά αυτή τη φορά, και κατευθύνθηκαν στην άλλη πλευρά της παραλίας.

Μερικοί, συνέχιζαν να παρατηρούν, αλλά και πάλι χωρίς να βγάζουν λέξη. Για κάποιους ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και θα υπάρχουν αλλά για κάποιους άλλους η κοροϊδία έχει και όρια.

  • Στα δελτία ειδήσεων το ίδιο θέμα έχει παρελάσει πάμπολλες φορές. Αλήθεια, πόσο απελευθερωμένη είναι η αγορά ώστε να υποδέχεται τον κάθε ανυποψίαστο λουόμενο με 15άρα στο κεφάλι ;
  • Τόσο πολύ ακρίβηνε η σκιά στην Ελλάδα ; Ποιός είναι υπεύθυνος για όλους αυτούς που στήνουν κατά μήκος της παραλίας τις ξαπλώστρες τους, κλείνοντας ουσιαστικά τα καλύτερα σημεία της ;
  • Ο ξένος τουρίστας που θα αντιληφθεί κάτι τέτοιο, τι θα πει επιστρέφοντας στην πατρίδα του ;
Νομίζω πως με τέτοια μυαλά, η μόνη θέση που μας αξίζει, είναι στα κάγγελα.

2 σχόλια:

Unknown on 17/8/10, 1:22 π.μ. είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με την δημοσίευση τέτοιων θλιβερών καταστάσεων αλλά αυτό που προέχει είναι η αλλαγή της νοοτροπίας του νεοέλληνα.
Μόνο τότε θα εξαφανιστούν από προσώπου γης τέτοιοι απατεώνες που καταστρέφουν την εικόνα της Ελλάδας ακόμα περισσότερο.
Και για να αναφέρουμε άλλο ένα παράδειγμα ασυδοσίας, στην Μύκονο (παραλία Ψαρού), το μισόλιτρο μπουκαλάκι νερό έχει.....6 ευρώ !!!
Στην υγειά μας !!!

Ενεργός Πολίτης των Μεσογείων Αττικής on 18/8/10, 4:08 μ.μ. είπε...

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ
Σκέφτηκα να ενισχύσω τις καταγγελίες των ενεργών πολιτών με ένα ακόμη δείγμα φορολογικής συνείδησης.
Όπως πιθανόν πολλοί γνωρίζετε η Ναύπακτος είναι μια πολύ όμορφη παραθαλάσσια πόλη 230 περίπου χλμ από την Αθήνα λίγο πιο έξω από την Πάτρα. Είχα πολλά χρόνια να την επισκεφτώ όταν περαστικός , μετά την γιορτή της Μεγαλόχαρης, σκέφθηκα να ξαποστάσω και να φάω ένα ελαφρύ μεσημεριανό εν μέσω καύσωνα. Η περιπλάνηση λόγω ‘πολύ σωστών’ κυκλοφοριακών παρεμβάσεων, μου έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσω πώς μια πόλη που προσπαθεί να διαφυλάξει το χρώμα της πρέπει να χωροθετεί τις χρήσεις επ ωφελεία πρώτα των κατοίκων της αλά και των επισκεπτών της.
Έως εδώ όλα καλά .
Αφού τελικά διάλεξα ένα παραθαλάσσιο εστιατόριο προς το τέλος της ωραίας παραλίας με τα πλατάνια με την επωνυμία ‘Ο ΣΠΥΡΟΣ’ και έφαγα σε σύντομο ομολογουμένως χρόνο, ζήτησα τον λογαριασμό για να συνεχίσω τον δρόμο μου .
Αντί λογαριασμού, ήλθε ένας ευγενής σερβιτόρος με ένα μπλοκάκι που κάνοντας τους λογαριασμούς του, μας εξιστορούσε και τα νέα της περιοχής , το ιστορικό κατασκευής του περιφερειακού δρόμου της πόλης και άλλα δικά του. Πλήρωσα περιμένοντας την σχετική απόδειξη, αλλά εις μάτην.
Όχι ότι θα σωνόμουνα με την απόδειξη, αλλά για το ‘γαμώτο’ που λέμε. Όσοι περάσετε από εκεί προτιμήστε τον, αλλά προσοχή στην απόδειξη .
Θέλει βλέπετε πολύ δουλειά ακόμη η φορολογική συνείδηση.

Ο. ΡΟΜΠΑΚΗΣ

Αναζήτηση Εργασίας

Εργασία από την Careerjet

Σας ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας

 

Followers