Όταν ένα Σύστημα Υγείας πεθαίνει πως θα μπορέσει να σώσει τους έρημους ασθενείς ; Σκηνές πανικού & απελπισίας από γιατρούς και ασθενείς.

Χωρίς ίχνος υπερβολής, απλά, εικόνες από μια συνηθισμένη εφημερία σε μεγάλο κρατικό νοσοκομείο. Ο ανθρώπινος πόνος και η αίσθηση εγκατάλειψης δημιουργούν τον πανικό που μόνο σε στιγμές επιβίωσης μπορεί να κάνει τον άνθρωπο, ζώο στην κυριολεξία.Εικόνες ντροπής στις οποίες πρωταγωνιστούμε σε μόνιμο ρόλο θύματος. Οι γιατροί να σου λένε είμαστε μόνοι και δεν προλαβαίνουμε. Τα λαμόγια να κουβαλάνε τους δικούς τους ασθενείς και να τους περνάνε σαν μάγοι μέσα από προθαλάμους στον κύριο θάλαμο εξέτασης και εσύ να περιμένεις 5 ώρες πότε θα ξεκολλήσει το αναμμένο λαμπάκι που δείχνει μόνιμα το 48 και δεν λέει να φθάσει ποτέ στο 52. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Αν ζητήσεις να σου πουν ποιός είναι ο επιμελητής μπας και βρεθεί κάποιος να βάλει σειρά σε αυτό το μπάχαλο που μόνο σε εμπόλεμη κατάσταση θα δικαιολογούσε τέτοιο πανικό, από όλα τα μέρη, τότε σου κρύβουν τα ταμπελάκια και σε στέλνουν στον Διευθυντή της παθολογικής κλινικής. Εκεί φτάσαμε και πράγματι βρήκαμε άκρη. Αγαπητέ μου, μου λέει ο γιατρός, ξέρεις πόσα χρόνια έχω σε αυτά τα μαγαζιά ; 23. Πάμε κάτω να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για τον άνθρωπο, ο οποίος είχε μεταφερθεί από το πρωί με διπλό λιποθυμικό επεισόδιο και βαρύ καρδιολογικό ιστορικό. Είχε φύγει εν τω μεταξύ το 10ωρο και φθάσαμε στο 4ο όροφο για να βρούμε κάποιο να μας πει δύο αντρίκιες κουβέντες. Απλά. Αυτή είναι η κατάσταση, πάμε να προλάβουμε. Θα σας έδινα και το όνομα του γιατρού αλλά πιστεύω πως δεν το έχει ανάγκη γιατί μάλλον για 23 χρόνια με το ίδιο φιλότιμο θα απαντάει...Πάμε κάτω να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για τον άνθρωπο !Προλάβαμε, και μαζί με εμάς, η ξεψυχισμένη γιατρίνα που ήταν επικεφαλής, πρόλαβε και αυτή να πάρει πολύτιμες συμβουλές για ζωές που κρεμόντουσαν από μια κλωστή.
Ποιοί φταίνε για τη κατάντια μας ; Και αν χαθεί και αυτό το φιλότιμο, τι άλλο μας μένει ;

Video, χωρίς σχόλια...