Τα θετικά και τα αρνητικά πρότυπα στην καθημερινότητα της μαθητικής κοινότητας.

Δεν χρειάζεται κανείς να ξεδιπλώσει τα πτυχία του για να αντιληφθεί ότι μέσα από την καθημερινότητα των παιδιών μας, τα οποία ακολουθούν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του σχολείου που ανήκουν, δέχονται τις θετικές όσο και τις αρνητικές επιρροές του σχολικού περιβάλλοντος, το οποίο, δυστυχώς ή ευτυχώς αποτελεί ένα μεγάλο μέρος του νοητού κόσμου του παιδιού. Ένα κοινωνικό σύνορο μιας και για πολλά παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για ταξίδια και ποικιλία κοινωνικών συναναστροφών, δεν μπορούν εύκολα να οριοθετήσουν άλλους ορίζοντες γεωγραφικούς αλλά και κοινωνικούς. Το σχολείο για πολλά από αυτά τα παιδιά αποτελεί το δικό τους σύμπαν όπου από εκεί θα βγουν οι δικοί τους ήρωες, τα δικά τους πρότυπα και εκεί θα χτίσουν εν πολλοίς την προσωπικότητα που θα τα συνοδεύει στα επόμενα χρόνια τους.

Έχουν περάσει 6 χρόνια τουλάχιστον από τότε που συμμετέχω ενεργά σε Συλλόγους Γονέων & Κηδεμόνων και τολμώ να πω πως βρισκόμαστε μπροστά σε τεράστιες αλλαγές συμπεριφοράς των εφήβων που σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούν αυτά που οι παλαιότεροι διηγούμαστε σαν καψόνια στον στρατό.

Οι γονείς δυστυχώς, δεν έχουν αφυπνιστεί στον βαθμό που επιβάλλεται και δεν συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες ανάδειξης των συλλογικών οργάνων, αφού πολλά άλλα τους απασχολούν στους σημερινούς δύσκολους καιρούς που περνάμε όλοι μας.

Αυτό όμως δεν αποτελεί άλλοθι και μόνιμη επωδό γιατί, στην πρώτη κατάληψη, τρομαγμένοι αναρωτιούνται και αναζητούν 1500 απαντήσεις από τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων. Μας βρίσκουν αμέσως στα κινητά και στα σταθερά τηλέφωνα και όλες τις ώρες, κατάλληλες και μη. Αυτό διαρκεί λίγο, περίπου όσο και η κατάληψη, για να χρησιμοποιήσω αυτό το απλό παράδειγμα.

Η παραβατική συμπεριφορά των μαθητών μέσα στο σχολείο, γνωρίζει νέες δόξες και η εφευρετικότητά τους αντλείται από τα πρότυπα που καθημερινά φροντίζει να διοχετεύει η κακή τηλεόραση και το κακό internet. Υπάρχει και η καλή πλευρά των μέσων αυτών που μοιάζει δυστυχώς με τα ψιλά γράμματα των συμβολαίων που κανείς δεν διαβάζει.

Πώς αντιδρά όμως η εκπαιδευτική κοινότητα ; Ο ρόλος του καθηγητή μέσα και έξω από την τάξη, ο ρόλος του Συλλόγου των καθηγητών, ο επιτελικός ρόλος του Γυμνασιάρχη ή Λυκειάρχη ; ο ρόλος των ίδιων των παιδιών μέσα από τα εκλεγμένα 15μελή όργανα. Eίναι άραγε άμοιρα των όσων συμβαίνουν μέσα στην ίδια τους την τάξη αλλά και δίπλα τους ; ο Σύλλογος Γονέων ;

Στις περισσότερες των περιπτώσεων υπάρχει κάποιος μυστικισμός και υποβάθμιση των όσων συμβαίνουν. Λίγα θέματα αναδεικνύονται έξω από την αυλή του σχολείου.

Ποια είναι η θέση των παιδιών απέναντι στο Σύλλογο Γονέων ;

Στη δική μας περίπτωση, τα παιδιά όλο το προηγούμενο διάστημα μας πέρασαν από πολλά ψιλά κόσκινα θέλοντας να καταλάβουν αν ο Σύλλογος Γονέων είναι ακόμα ένα όργανο υπακοής, ή μια ομάδα ανθρώπων που προσπαθεί να σταθεί δίπλα τους στα δύσκολα.

Είτε μας αρέσει είτε όχι τα παιδιά μας κρίνουν ακόμα και με τη σιωπή τους. Τους δήθεν τους αποκωδικοποιούν αμέσως δίνοντάς τους διάφορα καρτουνίστικα ονόματα, καλών ή κακών πρωταγωνιστών.

Παράδειγμα κάκιστης εκπαιδευτικής συμπεριφοράς καθηγήτριας, μας αποκαλύφθηκε μόλις χθες. Στην ερώτησή μας γιατί δεν μας εξέθεσαν το περιστατικό αυτό από την αρχή της σχολικής χρονιάς, με την αφοπλιστική και αθώα ματιά τους τα παιδιά, είπαν « ας σταθούμε στο ότι δεν μάθαμε τίποτα από αυτό το μάθημα και θα τα βρούμε μπαστούνια στο Λύκειο, αλλά δεν θέλαμε να μπλέξουμε και με χειρότερες τιμωρίες».

Παράδειγμα κάκιστης συμπεριφοράς μαθητού ο οποίος χρησιμοποίησε σχολική αίθουσα ως μεγάλη τουαλέτα και χωρίς ίχνος συστολής περιέλουσε ότι βρήκε μπροστά του, σχολικές τσάντες και δάπεδο, πιθανώς της διπλανής τάξης συμμαθητών αλλά και φίλων του.

Τέτοιες συμπεριφορές, ευτυχώς ακόμα, πολύ λίγων παιδιών, δυναμιτίζουν το όλο κλίμα συνεργασίας και δημιουργούν καχυποψία και αναζήτηση μαγισσών από και προς όλες τις κατευθύνσεις.

Ο κάθε γυμνασιάρχης δεν μπορεί και δεν πρέπει να τρέχει ως λοχίας μοιράζοντας μονοήμερες και διήμερες σαν καραμέλλες. Οι καθηγητές που επιβλέπουν στα διαλείμματα πρέπει να είναι περισσότερο υποψιασμένοι για τα μικρά και μεγάλα (κόλπα) που χρησιμοποιούν οι μικροί θεριακλήδες για να καπνίσουν το μισό κομμένο τσιγάρο, που κάποιες φορές βρίσκεται εκτός από τις ντουμανιασμένες τουαλέττες και σε άλλους χώρους των σχολείων, ακόμα και μέσα στις τάξεις.

Υπάρχει άριστο εκπαιδευτικό υλικό που μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά για το κάπνισμα και πρέπει να το ενεργοποιήσουμε κατάλληλα.

Αυτό που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η επιθετική συμπεριφορά αυτών των «λίγων» παιδιών. Οι αιτίες που την προκαλούν και που πρέπει όλοι εμείς να αναζητήσουμε μέσα από συντονισμένες προσπάθειες και την βοήθεια των «ΕΙΔΙΚΩΝ». Πρόσφατα διοργανώθηκε στις 19/12/2008 εκδήλωση στο 1^ο Δημοτικό Παλλήνης με θέμα «ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ & ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ».

Δεν αρκεί όμως αυτή η ΜΙΑ προσπάθεια. Πρέπει να ανασκουμπωθούμε περισσότερο και συλλογικότερα.

Μαθητές , Εκπαιδευτικοί και Γονείς πρέπει να νοιώσουμε τον κίνδυνο του διπλανού μας. Αύριο μπορεί να είμαστε και εμείς εκεί.

Άφησα την ευθύνη του Δήμου (συμπολιτευόμενου αλλά και αντιπολιτευόμενου, αναλογικά) απέξω γιατί και οι καλές προθέσεις έχουν ένα χρονικό όριο. Αν το υπερβείς πρέπει να αναζητήσεις τον ήρωα του καρτούν που σου έχουν κολλήσει.

Υπάρχει μαθητής άραγε που να αισθάνεται ασφαλής όταν τον απωθεί ο αέρας των 100 και βάλε χιλιομέτρων από τα διερχόμενα αυτοκίνητα της Λ. Μαραθώνος ; Τον έχουν συνηθίσει και αποτελεί ρουτινιάρικο γεγονός της καθημερινότητάς μας.

Τέλος πρέπει να σταθούμε στα περιστατικά εκείνα που μας ανυψώνουν όλους και μας κάνουν να αισθανόμαστε δικαίωση. Σε εκείνα τα παιδιά που συμμετέχουν σαν τα μυρμηγκάκια, οργανωμένα, σε πολιτιστικά και περιβαλλοντικά προγράμματα και μας φωτίζουν όλους με το παράδειγμά τους. Σε αυτούς τους άριστους καθηγητές που δεν κοιτάζουν την ρημαδο-ώρα πότε θα περάσει για να πάνε στο ιδιαίτερο και στην κονόμα, αλλά θα μαζέψουν την ομάδα των παιδιών που εθελοντικά συμμετέχουν σε προγράμματα Comenius, e-twining, άνοιξη της Ευρώπης και τόσα άλλα και να σαρώνουν τα βραβεία ;

Εμείς αυτή την Ελλάδα θέλουμε, επειδή σ’ αυτήν πιστεύουμε και θέλουμε σ’ αυτήν να εντάξουμε και τους μικρούς ταραξίες που μας κάνουν και χάνουμε τον ύπνο μας με τις σκανταλιές τους και που μπορεί, μακάρι και εμείς να συνεισφέρουμε σε αυτό, να αποδειχθούν ικανότεροι στην μεταεφηβεία τους από πολλούς άλλους.

Κ. Ρίπης