Κι άλλο μπετόν στο τηγάνι του ήλιου.

Ολοι οι πολιτικοί σήμερα κόπτονται για το περιβάλλον. Ακόμη και εκείνοι που μέχρι πρότινος υπομειδιούσαν κοροϊδευτικά στο άκουσμα της λέξης αρχίζουν και τελειώνουν τις ομιλίες τους με προστατευτικά «θα» και θεατρινίστικες φιλοπεριβαλλοντικές κο­ρώνες.

Σκανδαλιστικά προκλητικός πολιτικός λόγος. Διότι, αν στη μετα­πολεμική ψωροκώσταινα οι πολιτικά­ντηδες έταζαν γεφύρια, δρόμους, σχολειά, δηλαδή ένα πειστικό κάτι πάνω στο προφανές τίποτα, σήμερα, την ώρα που λαμβάνει χώρα στο λε­κανοπέδιο, με τη δική τους ανοχή ή και πίεση, μια άνευ προηγουμένου και ελέγχου (σαρωτική για το περι­βάλλον) οικιστική έκρηξη, εκείνοι καμώνονται τους ανίδεους σωτήρες.

Και το μπετόν της αυθαιρεσίας, της αμετροέπειας, της μεγαλομανίας ξε­σπά σαν «τσουνάμι» εντός και εκτός των ορίων της πόλης, σαρώνοντας απροσχεδίαστα τα πάντα.

Εν έτει 2009, η Αθήνα επεκτείνεται ραγδαία με όρους υπανάπτυξης -νερουλάδες, γεωτρήσεις και βό­θρους... Γκρέιντερ, δράπανα, μπετονοτρόμπες αφανίζουν δέντρα, βράχια, πουρνάρια, θυμάρια, σπαρτά και στη θέση τους φυτεύουν τερατώ­δη κτίσματα.

Τα 6 εκατομμύρια έφτα­σαν οι κατοικίες στην Ελλάδα (κάθε χρόνο χτίζονται 93.000 νόμιμες και 31.000 αυθαίρετες).

Σε μία δεκαετία, 300 τ.χλμ. γης έγιναν τσιμέντο, 511 τ.χλμ. δάσους κωνοφό­ρων και 253 τ.χλμ. δάσους πλατύφυλ­λων έγιναν θαμνότοποι, 170 τ.χλμ. μη αρδεύσιμης γης καλλιεργήθηκαν.

Το 3,7% της έκτασης της χώρας άλλαξε χρήση γης. Ο πληθυσμός στα Μεσόγεια αυξήθηκε κατά 200.000 - πάνω από 50% σε Σπάτα, Παλλήνη, Κορωπί. Κατά 77% στον Αγιο Στέφα­νο, 60% στο Καπανδρίτι. Και να σκεφτεί κανείς ότι το 80% των νοικοκυριών στην Ελλάδα έχουν κά­ποιο εκτός σχεδίου αξιοποιήσιμο οι­κόπεδο (5% το αντίστοιχο ποσοστό στην Ευρώπη).

Και όμως, ιδίως στην άρδην μεταβαλλόμενη Αττική, η γη, η ύπαιθρος είναι πολύτιμη. Χωρίς αυτή δεν υφίσταται ζωή. Βλέπετε, παραμέ­νουμε άνθρωποι. Δεν ζούμε μόνο με μπριζόλες και μπακλαβάδες. Έχουμε ανάγκη από οξυγόνο και από τοπίο· τη φυσική και ιστορική μας συνέχεια.

Έκτακτο δελτίο (της ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ)

Ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Ντοκυμαντερίστα "RΟΜΠΕΡΤ ΧΑΝΤΙΝΓΚ ΠΙΤΜΑΝ".

«Στην Ισπανία, το περιβάλλον θυσιάστηκε για πάντα. Ηδη οι τουρίστες γυρνούν την πλάτη σε πολλές περιοχές της Ισπανίας, γιατί τις θεωρούν άσχημες πηγαίνουν Τουρκία και Ταϊλάνδη.»

Πολλοί μεταναστεύουν σε άλλες πε­ριοχές. Οι κατασκευές δημιουργούν πολλές δουλειές, αλλά μόλις τα έργα ολοκληρωθούν, αυτές χάνονται. Πα­ντού βλέπεις σπίτια να έχουν μείνει στα μπετά. Πρόσφατα, σ' ένα υπέρο­χο παραδοσιακό χωριό, την Γκέρθια, στην άκρη του οποίου βρίσκεται μια κοιλάδα ολόκληρη χτισμένη, μια Βρε­τανίδα μου είπε ότι εκεί ζουν μόνον 20 άτομα σε σύνολο 600 κατοικιών. Είναι μια πόλη-φάντασμα.

Για την ερημοποίηση της υπαί­θρου ευθύνεται, άραγε, μόνον η οικονομική κρίση;

Φταίει και η φούσκα του real estate « Υπερκοστολόγησαν τα σπίτια και έχτισαν πολύ περισσότερα απ' όσα μπορούσαν να απορροφηθούν. Ολοι ήταν πολύ αι­σιόδοξοι και όλες οι περιοχές έκαναν ξεχωριστά σχέδια. Δεν υπήρχε μια συνολική πολιτική διαχείρισης της παράκτιας ζώνης.

Ενα από τα επιχειρήματα του ελ­ληνικού υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ είναι ότι με τη δημιουργία παρα­θεριστικών χωριών θα ενισχυ­θούν δημογραφικά περιοχές που σήμερα κατοικούνται μόνο το καλοκαίρι.

Είναι αλήθεια θα έχουν αρκετό νερό; Χιλιάδες σπίτια χτίστηκαν και πωλήθηκαν στην Ισπανία, χωρίς καν να έχει εξασφαλιστεί η ύδρευση ! Επίσης, θα επαρκούν οι υποδομές ;

Οι Ισπανοί πληρώνουν για την ιατρική περίθαλψη ηλικιωμένων Βρετανών, αφού το σύστημα υγείας είναι δημόσιο.

Αληθεύει ότι οι Ισπανοί μετανιώνουν για τη μέχρι τώρα οικιστική πολιτική τους και αρχίζουν να γκρεμίζουν;

Είναι λίγες οι περιπτώσεις. Οι Ισπανοί δεν έχουν διδαχθεί από την εμπειρία τους. Ο κλάδος της κατασκευής βοήθησε τη χώρα οικονομικά, αλλά ο πλούτος αυτός δεν διανεμήθηκε στον κόσμο. Επιπλέον το περιβάλλον, το τοπίο, θυσιάστηκε για πάντα. Ηδη, οι τουρίστες πλάτη σε πολλές περιοχές της Ισπανίας. Κι αυτό γιατί τις θεωρούν άσχημες και πηγαίνουν στην Τουρκία, στη Ταϊλάνδη...

Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει το ντοκιμαντέρ στο κοινό ;

Αυτοκαταστρεφόμαστε για το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Είναι κρίμα γιατί οι ισπανικές ακτές δεν θυμίζουν πλέον σε τίποτα αυτό που ήταν. Ελπίζω να μη γί νει το ίδιο και στην Ελλάδα.

ΠΗΓΗ - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (ΙΟΥΝΙΟΣ 2009/ΤΕΥΧΟΣ 81)