Mια από τις μεγαλύτερες πληγές που κατέτρωγαν και κατατρώγουν την Ελλάδα και που δεν μπόρεσε να θεραπεύσει κανένας μεγάλος γιατρός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Τα ίδια και τα ίδια αναπαράγονται διαχρονικά με αποτέλεσμα μόνιμα να αναζητούνται σωτήρες που θα μας βγάζουν κάθε φορά από την δύσκολη θέση. Γεμάτη επίσης η ιστορία μας από δαύτους.
Ο καθένας από εμάς με το δικό του μπαϊράκι και το δικό του "γκρεκιστάν "το οποίο το προτάσσει σε κάθε διαφωνούντα, έστω και ελάχιστα, με αυτά που ο ίδιος θεωρεί θέσφατα.
Επειδή όλα ξεκινούν από την "ΠΑΙΔΕΙΑ" θα πρέπει να προβληματιστούμε βαθειά, με το πόσο κακό της έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια και πόσο γρήγορα πρέπει να αντιστρέψουμε την κλεψύδρα.
Στη συνέχεια, μεταφέρονται κάποια αποσπάσματα από ένα ιδιαίτερα χρήσιμο βιβλίο του Γ. Παμπούκη (Ημιμάθειας εγκώμιο) που μαζί με τη θαυμάσια γελοιογραφία του "ΔΕΡΜΕΤΖΟΓΛΟΥ" (Εφημερίδα - ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ - 21/1/2010), μας έδωσαν το έναυσμα για αυτές τις κριτικές σκέψεις και προβληματισμούς.
...Kανένα πραγματικά δημοκρατικό πολιτικό σύστημα αντάξιο ελεύθερων ανθρώπων δεν μπορεί στις μέρες μας να λειτουργήσει ικανοποιητικά και να επιβιώσει, εάν προηγουμένως δεν έχει φθάσει σε αντίστοιχο ικανοποιητικό βαθμό η «κριτική ικανότητα» μιας αρκετά σημαντικής, τουλάχιστον, «κρίσιμης μάζας» πολιτών, η οποία και θα πρέπει όχι μόνο να έχει τη βούληση, αλλά και να είναι ικανή να επιβάλει και να στηρίξει ένα τέτοιο σύστημα.
Τους πολίτες που αποτελούν αυτήν τη «κρίσιμη μάζα» θα πρέπει, λοιπόν, να τους παραγάγουν οι κοινωνίες μας (μερικές το έχουν ήδη κάνει) και όταν αυτό συμβεί, θα μπορούμε τότε να τους ονομάζουμε «ενεργούς πολίτες».
Στη στήριξη της κατηγορίας αυτής των πολιτών θα μπορεί τότε να βασιστεί η λειτουργία του πολιτεύματος ...
Αντίστροφα, αν δεν αρχίσει, σε πρώτη φάση, η συστηματική και διευρυμένη καλλιέργεια της κριτικής ικανότητας αυτής, έστω, της κρίσιμης μάζας των πολιτών «από τα κάτω», δηλαδή από την παιδεία που τους παρέχεται στην πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση -γι' αυτόν ακριβώς το λόγο πιστεύω ότι αυτές οι δύο είναι πολύ σημαντικότερες από τη «βαρύγδουπη» τριτοβάθμια, οι ελπίδες για μια «ενεργό στήριξη» του επιθυμητού πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης (το οποίο σήμερα στερούμαστε) είναι πολύ ισχνές ή και ανύπαρκτες, μια και δεν θα υπάρχει καμία κοινωνική ομάδα ικανή να την πραγματοποιήσει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου