Μνημείο παγκόσμιας σημασίας – γεώτοπος- λειτουργεί ως χωματερή. Αθάνατη Ελλάδα !

Να προστατευτεί ο Καθρέφτης της Αρκίτσας και να βοηθήσουμε στην ανακήρυξή του ως ''Διατηρητέου Μνημείου της Παγκόσμιας Γεωλογικής Κληρονομιάς''

Ο “καθρέφτης” της Αρκίτσας, η γνωστή σε όλους μας κάθετη επιφάνεια πάνω από την Εθνική Οδό στο ύψος της Αρκίτσας, αποτελεί μια εμφάνιση του σεισμικού ρήγματος Αρκίτσας - Καμένων Βούρλων.

Ένα ρήγμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το παλαιότερο ενεργό, κατά τον καθηγητή κ Παπαζάχο. Ονομάζεται κατοπτρική επιφάνεια στη γλώσσα των γεωλόγων, γιατί η επιφάνειά του είναι λεία και μοιάζει με καθρέφτη. Εκτείνεται σε μήκος 300 μέτρων και ύψος 80 μέτρων περίπου.

Το ρήγμα εμφανίζεται επιφανειακά με τη μορφή λείων επιφανειών στον ασβεστόλιθο. Οι λείες αυτές επιφάνειες είναι χαραγμένες από αναρίθμητες γραμμώσεις λόγω της τριβής των πετρωμάτων την ώρα του σεισμού και έχουν σχηματιστεί από αλλεπάλληλα σεισμικά γεγονότα τα οποία έχουν πλήξει τη περιοχή.

Για το λόγο αυτό καθίσταται ως ένα γεωλογικό φαινόμενο παγκόσμιου ερευνητικού ενδιαφέροντος.

Εδώ και αρκετά χρόνια η τότε κοινότητα Αρκίτσας έριχνε στη βάση του “καθρέφτη” τα σκουπίδια της, ενώ σήμερα χρησιμοποιείται ως επίσημη χωματερή του Δήμου Δαφνουσίων.

Η εικόνα, την οποία αντικρίζουν όλοι οι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες που επισκέπτονται τον “καθρέφτη” για να τον μελετήσουν, είναι απαράδεκτη. Μια εικόνα που δεν τιμά κανέναν, ιδιαίτερα τον Δήμο Δαφνουσίων και το Δημοτικό Διαμέρισμα Αρκίτσας. Δεν τιμά όμως και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Φθιώτιδας, την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και συνολικά την Ελληνική Πολιτεία.

Πέρα από τα περιβαλλοντικά προβλήματα που προκαλούν όλες οι χωματερές, οι κατοπτρικές επιφάνειες, σε αυτή τη ζώνη αξίζει να προσεχθούν ιδιαίτερα γιατί οι επιφανειακές εκδηλώσεις ενεργών ρηγμάτων είναι σπάνιες, αλλά και γιατί αποτελούν αντικείμενο μελέτης παγκοσμίως.

Η Ελληνική Γεωλογική Εταιρεία, σύμφωνα με δημοσιεύματα, θεωρεί αυτή την περιοχή ως την ιδανικότερη για επιστημονικές έρευνες και εκτιμά ότι πρέπει να αναδειχθεί ως ειδικά προστατευόμενο φυσικό απόθεμα γεωλογικού ενδιαφέροντος.

Σε μικρή απόσταση από τον “καθρέφτη” και τον σκουπιδότοπο λειτουργεί γεώτρηση, από την οποία υδρεύεται η Αρκίτσα και η ευρύτερη περιοχή. Είναι γεγονός ότι τα ασβεστολιθικά πετρώματα δημιουργούν ρηγματώσεις και είναι πιθανόν τα στραγγίσματα του σκουπιδότοπου να καταλήγουν στον υπόγειο υδροφόρο με κίνδυνο να μολυνθούν τα νερά της περιοχής. Η Ελληνική Γεωλογική Εταιρεία σε πρόσφατη επιστολή της προς τον Νομάρχη Φθιώτιδας και τον τοπικό Δήμο αναφέρει: “πρέπει εδώ να τονιστεί ο κίνδυνος που δημιουργείται για την ποιότητα των υπογείων υδατικών πόρων από την διασπορά ρύπων σε μια περιοχή με υψηλότατη σεισμική επικινδυνότητα”.

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα GoPetition και υπογράψτε το ψήφισμα για :

- το ΑΜΕΣΟ κλείσιμο και την αποκατάσταση του ΧΑΔΑ του Δήμου Δαφνουσίων,

- την χρηματοδότηση μελέτης για τη δημιουργία στοιχειωδών προϋποθέσεων επισκεψιμότητας,

- την ανάδειξη του “καθρέφτη” ως μνημείο παγκόσμιας σημασίας – γεώτοπο και την ανακήρυξή του ως ''Διατηρητέου Μνημείου της Παγκόσμιας Γεωλογικής Κληρονομιάς''

Λίγα λόγια για το γενικό καθεστώς που ισχύει στην Ελλάδα. Η όποια προσθήκη είναι επιθυμητή από όσους διαβάσουν το θέμα.

Ελληνικό Νομικό Καθεστώς

Προστασία της Γεωλογικής Κληρονομιάς είναι δυνητικά δυνατή μόνο μέσω: Του Νόμου για την «προστασία του Φυσικού περιβάλλοντος» (Ν. 1650/86) ως Εθνικά Πάρκα, Μνημεία της Φύσης, αισθητικά τοπία (απαιτούνται όμως ΕΠΜ και έγκριση τους από ΥΠΕΧΩΔΕ). Του νόμου για την «αειφόρο ανάπτυξη» (Ν. 2742/99) μετά από σχετική απόφαση του Γεν. Γραμ. της Περιφέρειας ως προστατευόμενη περιοχή. Έμμεσα, με τους Δασικούς και Αρχαιολογικούς νόμους.

Σημερινό καθεστώς

Προστατευόμενοι Γεώτοποι: Μόνο το φαράγγι της Σαμαριάς στην Κρήτη και ο Όλυμπος, ως Εθνικοί δρυμοί και όχι ως γεώτοποι. Τα Μετέωρα ως μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Όλα τα σπήλαια ως δυνάμει αρχαιολογικοί χώροι.

Προστατευόμενοι Γεώτοποι:

Μόνο το απολιθωμένο Δάσος Λέσβου προστατεύεται ως αποκλειστικά μνημείο της Γεωλογικής Κληρονομιάς.

Στην πράξη η υπάρχουσα νομοθεσία αγνοεί παντελώς τη γεωλογική κληρονομιά, ενώ όπου υπάρχουν «παράθυρα» προστασίας η γραφειοκρατία και οι παγιωμένες αντιλήψεις εμποδίζουν κάθε προσπάθεια γεωδιατήρησης.